Ετικέτα: Ποίηση

Η ώρα του ειδώλου   Γη, μάνα, γύρισε και στη στροφή σου κάνε τη μέρα να γείρει κάνε τον ήλιο να γονατίσει και σκέπασε με θάλασσα όσα...

Όσοι χρόνια κολυμπάτε αμέριμνοι μέσα στα μάτια μου, κάποτε θα βάλω τα κλάματα και θα σας πνίξω.     *Γιάννης Βαερβέρης

Μπορώ σε σένα να επιστρέφω με τα μάτια κλειστά. Κι ας είμαι τώρα άλλη. Που τα μαλλιά μου γίναν μαύρα κι η αύρα σου έχει φύγει από...

Κι εγώ που μόνο την υγρή έκταση αγάπησα, λέω πως εσένα θα μπορούσα ν’ αγαπήσω.       *Νίκος Καββαδίας

Χάσκεις, σαν κτίριο ετοιμόρροπο. Σε βλέπω. Βρίσκεσαι απέναντι μου, σαν μια προειδοποίηση για την απόφαση που θα πάρω, για όσα θα κάνω, για όσα δεν τολμώ, για αυτά που λαχταρώ' όσα φοβάμαι. Σε...

Κι άθελά μου σου μίλησα στον ενικό μιλάω με το συ σε όσους αγαπώ ακόμα κι αν τους έχω δε μονάχα μια φορά μιλάω με το συ...

Όταν έρθουνε τα πράγματα να σε ρωτήσουν μίλα τους ντόμπρα πες τους πως δεν τάθελες έτσι -το ξέρουν μα όταν σε ρωτήσουν για σένα καλύτερα μην απαντήσεις κι εσένα σε ξέρουν...       *Γιώργος...

Τι ματαιότητητα να φαντάζομαι πως μπορώ να σ’ τα δώσω όλα, τον έρωτα και τη μαγεία, διαδρομές, μουσική, παιχνίδια. Η αλήθεια είναι πως είναι έτσι: όλα τα δικά μου...

“Η καμπύλη των ματιών σου γύρο φέρνει την καρδιά μου Γύρος χορού και γλύκας Του χρόνου φωτοστέφανος νυχτερινό λίκνο και σίγουρο Κι αν όλα τα όσα έζησα...

Έλα Θα βαδίσουμε σιγά μην ακουστούμε.     *Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου