Ετικέτα: Ποίηση

Αόριστος του αορίστου και οι τύψεις και τα όνειρα χαμένα σε ένα ορίζοντα δύο βήματα πιο παρακάτω. Εκεί που την θάλασσα την ανταμωνω στα ριχα είτε από φόβο, είτε από...

(απόσπασμα)   Σ’ αγαπάω μ’ ακούς; Κλαίω, πως αλλιώς, αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι κλαίω για τα χρόνια που έρχονται χωρίς εμάς και τραγουδάω για τα αλλά που πέρασαν, εάν...

(29 Απριλίου 1863-29 Απριλίου 1933) Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις. Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας, τον θυμωμένο...

Τόσο πολύ σε γουστάρω Που ξέχασα το σ’ αγαπώ  

Τα λόγια μου πάλι μετρώ, να μην τα χαραμίσω. Που εσύ δεν θα τ' ακούσεις, κι εγώ δεν θα μιλήσω. Μα κι αν τ' ακούσεις, θα...

Οι αστράγαλοί σου δυό μικροί, μικροί ανθισμένοι τάφοι όπου μέσα τους είναι θαμμένη για πάντοτε η καρδιά μου.  

{...} Μα οι λέξεις στέκονται στον αέρα σαν βαρίδια κρατούν το νόημά τους κι έπειτα παίρνουν έναν δρόμο έρεβος και βρίσκουν φωλιά στις καρδιές των ανθρώπων. Εκεί κοντά στο...

XV   Ανάμεσα στα δάχτυλά μου, και στη σάρκα σου όσο σφιχτά κι αν σε κρατώ, τρυπώνει ο χρόνος.    

https://www.youtube.com/watch?v=OwqRIf2HN2M&ab_channel=jpastos III Έτσι μιλώ για σένα και για μένα Επειδή σ’ αγαπώ και στην αγάπη ξέρω Να μπαίνω σαν Πανσέληνος Από παντού, για το μικρό το πόδι σου μες...

(Ανοιξιάτικο βράδυ. Μεγάλο δωμάτιο παλιού σπιτιού. Μια ηλικιωμένη γυναίκα, ντυμένη στα μαύρα, μιλάει σ' έναν νέο. Δεν έχουν ανάψει φως. Απ' τα δύο παράθυρα μπαίνει ένα...