Ετικέτα: Στάβη Ζήτα

(Μέρος Πρώτο)   Γεννιέται μία Τετάρτη, ενός γκρίζου Γενάρη σαν να έχει πέσει το σούρουπο. Χειμώνας του '95 και η άνθρωποι κρυώνουν. Η άνθρωποι κρυώνουν γιατί έτσι το 'χει είτε η...

Και τώρα που ξέρω πώς υπάρχεις σε τούτου το κόσμο σε πια λαχτάρα να εγκλωβίσω την ψυχή μου να μην βρεθεί να ακουμπήσει την δικιά σού;

Αμηχανία Σκέψεις και ντροπή Στιγμές χωρίς νόημα Λόγια παράδοξα Πράξεις δίχως λογική, και μέσα στην μέση τον πραγμάτων βρισκόσουν πάντοτε ε σ ύ. Λόγια χαμένα στου χρόνου την ρωγμή, κλάμα, ξεριζωμός, οργή Και τώρα...

Αόριστος του αορίστου και οι τύψεις και τα όνειρα χαμένα σε ένα ορίζοντα δύο βήματα πιο παρακάτω. Εκεί που την θάλασσα την ανταμωνω στα ριχα είτε από φόβο, είτε από...