Ετικέτα: Σταύρος Σταυρόπουλος

(ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ)   ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ η μέρα ήταν γιορταστική. Η μηχανή πάρκαρε μόνη της κάτω από το μοναδικό δέντρο. Οι αναβάτες της ήταν αόρατοι. Μπορούσες να...

μαθήματα ζωής χωρίς εσένα   σε άδεια ερημικά πλάνα στα ίδια παγωμένα νερά   έγινα πέτρα και φως προσπαθώντας να ακουμπήσω για λίγο τη μακρινή απουσία σου   ακόμη λείπεις  

ΒΡΆΔΥ, μετά τη βροχή. Ακούω το θρόισμα που κάνουν τα βήματά μου στη βρεγμένη άσφαλτο. Από πάνω κρέμεται ο ουρανός σα χάρτης. Προσπαθώ να...

Ο κόσμος ήταν αγορασμένος. Γύρω του κούρνιαζαν νυσταγμένες οι οικογένειες. Ανακάτευαν μια φωτιά χαλασμένη. Με το ένα τους μάτι γυάλινο, τις ραγισμένες τους αγκαλιές...

Χθες ονειρεύτηκα πως ξανάρθες Ήσουν σαν ηλικιωμένος κήπος Που δεν απομακρύνθηκε ποτέ Απ’ το μέλλον του Έσκυψα και σε μάζεψα Με εκείνη τη βιασύνη στα δάχτυλα Που έχουν οι τυφλοί Πήρα τα λουλούδια σου Από το αμαξοστάσιο...

ΣΕ ΜΙΑ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟ του δρόμου. Όλα οπισθοχωρούν προς τα μέσα. Παραχωρούν βάθος. Κόβεται ο ορίζοντας, γυαλί. Πέφτει μέσα στην νύχτα και χάνεται. Εκεί θα...