Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Άξαφνα τα τζιτζίκια σώπασαν. Δύο ηλιοκαμένα σώματα στ’ άσπρα σεντόνια. Βγάλε και το δαχτυλίδι σου- μου πιάνει ένα δικό μου χώρο στο μικρό σου δάχτυλο.       *Μεσημέρι Αυγούστου, Γιάννης Ρίτσος

(απόσπασμα)   Μέχρι που άφησα για λίγο τον εαυτό μου να φανταστεί πως είχα πεθάνει- και δεν με πείραζε, τουλάχιστον για κάνα δυο λεπτά, ώσπου το ένιωσα βαθιά μέσα...

υπάρχει πάντα κάποιος ή κάτι που σε περιμένει, κάτι δυνατότερο, πιο έξυπνο, πιο κακό, πιο καλοσυνάτο, πιο ανθεκτικό, κάτι μεγαλύτερο, κάτι καλύτερο, κάτι χειρότερο, κάτι με μάτια σαν της τίγρης,...

Ι. Εἶπε: ψηφίζω τὸ γαλάζιο. Ἐγὼ τὸ κόκκινο. Κι ἐγώ. Τὸ σῶμα σου ὡραῖο Τὸ σῶμα σου ἀπέραντο. Χάθηκα στὸ ἀπέραντο. Διαστολὴ τῆς νύχτας. Διαστολὴ τοῦ σώματος. Συστολὴ τῆς ψυχῆς. Ὅσο ἀπομακρύνεσαι Σὲ πλησιάζω. Ἕνα ἄστρο ἔκαψε τὸ...

Τη νύχτα Που κυλάνε στους ώμους Λυμένοι σπασμοί Σε ήθελα Να χαϊδέψεις Με βλέφαρα γυμνά Το κορμί μου Σκοτεινός και βουβός Να σαρώνεις τον άνεμο Και να ’ρχεσαι Βαρύς σα σιωπή Κι απλά Θα σε δεχτώ  

Θα υπάρχουν πάντοτε ιστορίες να καπνίζουμε από μέσα μας –ή, σε άλλα ελληνικά, ωμότερα θα υπάρχει πάντα βίος για να ζήσουμε από μέσα μας.     *Από την ποιητική συλλογή «Ρήματα» εκδ. Άγρα,...

Τοις μετρητοίς μην παίρνεις την απώλεια. Είναι τερατολόγος μελοδραματική. Κακώς σπεύδεις να προμηθεύεσαι μεγάλο μήκος λύπης. Θα σου περισσέψει   διότι ολόκληρο, όλο μαζί τίποτα δε χάνεται. Διαρκώς θα υπολείπεται κάτι δικό...

Τί ὄμορφη ποὺ εἶσαι. Μὲ τρομάζει ἡ ὀμορφιά σου. Σὲ πεινάω. Σὲ διψάω. Σοῦ δέομαι: Κρύψου, γίνε ἀόρατη γιὰ ὅλους, ὁρατὴ μόνο σ᾿ ἐμένα. Καλυμένη ἀπ᾿...

θέλω να ξέρει πάντως πως όλες τις νύχτες που κοιμήθηκα στο πλάι της, ακόμα και οι ανώφελοι καβγάδες ήταν ό, τι πιο εξαίσιο   και οι δύσκολες λέξεις που πάντα φοβόμουν να πω μπορούν πια να ειπωθούν:   σε αγαπώ     *Charles Bukowski

Έχεις ακούσει τον ήχο του ήλιου όταν δύει; είναι σαν μια βαθιά πνοή και όλα τα χρώματα ξεχύνονται στον ουρανό και πέφτουν ύστερα στη θάλασσα και εσύ, φωτίζεσαι σε αυτές τις μαβιές σκιές και...