Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Θα υπάρχουν πάντοτε ιστορίες να καπνίζουμε από μέσα μας –ή, σε άλλα ελληνικά, ωμότερα θα υπάρχει πάντα βίος για να ζήσουμε από μέσα μας.     *Από την ποιητική συλλογή «Ρήματα» εκδ. Άγρα,...

Τοις μετρητοίς μην παίρνεις την απώλεια. Είναι τερατολόγος μελοδραματική. Κακώς σπεύδεις να προμηθεύεσαι μεγάλο μήκος λύπης. Θα σου περισσέψει   διότι ολόκληρο, όλο μαζί τίποτα δε χάνεται. Διαρκώς θα υπολείπεται κάτι δικό...

Τί ὄμορφη ποὺ εἶσαι. Μὲ τρομάζει ἡ ὀμορφιά σου. Σὲ πεινάω. Σὲ διψάω. Σοῦ δέομαι: Κρύψου, γίνε ἀόρατη γιὰ ὅλους, ὁρατὴ μόνο σ᾿ ἐμένα. Καλυμένη ἀπ᾿...

θέλω να ξέρει πάντως πως όλες τις νύχτες που κοιμήθηκα στο πλάι της, ακόμα και οι ανώφελοι καβγάδες ήταν ό, τι πιο εξαίσιο   και οι δύσκολες λέξεις που πάντα φοβόμουν να πω μπορούν πια να ειπωθούν:   σε αγαπώ     *Charles Bukowski

Έχεις ακούσει τον ήχο του ήλιου όταν δύει; είναι σαν μια βαθιά πνοή και όλα τα χρώματα ξεχύνονται στον ουρανό και πέφτουν ύστερα στη θάλασσα και εσύ, φωτίζεσαι σε αυτές τις μαβιές σκιές και...

Πάρε με στην αγκαλιά σου Και σφίξε με. Δεν χρήζουν όλα στην ψυχή μας ανάλυσης μόνο να μ’ αγαπάς.       *Να μ' αγαπάς, Αντώνης Στασινόπουλος

Όχι εσύ χάριν της αγάπης αλλά χάρη σ’ εσένα η αγάπη (κι ακόμη για χάρη δική μου) Όχι επειδή πρέπει ν’ αγαπήσω αλλά επειδή πρέπει ν’ αγαπήσω εσένα Ίσως επειδή είμαι αυτός που είμαι μα σίγουρα επειδή εσύ είσαι αυτή που είσαι     *Γιατί, Erich Fried

Πῶς δοκιμάζουν τὰ ὄργανα οἱ μουσικοὶ πρὶν ἀπὸ ἔναρξη συναυλίας ἔτσι κι ἐγὼ τώρα χειριζόμενος λέξεις εὐαισθητισμὸς εὐαισθησία αἰσθητισμὸς εὐαισθησία καὶ αἰσθητῆς τὸ εὐαίσθητον εὐαισθησιακὸς εὐαισθησιάζομαι εὐαισθησιασμὸς εὖ καὶ...

(Απόσπασμα)     Όταν υπάρχει σχέση δεν χρειάζονται αποχαιρετισμοί θα ξαναιδωθείτε   Και να μην ξαναιδωθείτε θα κουβαλάει ο ένας τον άλλο στην καρδιά του   Και πως ν’ αποχαιρετήσεις αυτό που έχεις μέσα σου;     *Αποχαιρετισμοί, Σπύρος...

(απόσπασμα)   Κείνη η καρέκλα. Πάντα. Εκεί που καθόσουν. Αμετακίνητη. Έλεγες: είμαι εσύ, εσύ, εσύ. Κι εγώ; Εσύ κ’ ήρθες. Χιλιάδες φορές ξανάπα τ’ όνομά σου.   Δεν σε είπα. Τ’ όνομά σου ανεξάντλητο.         *Γυμνό σώμα, Γιάννης Ρίτσος