Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Χώμα είμαστε Και στο χώμα θα πάμε   Τον ουρανό Για λόγους που εύκολα αντιλαμβάνεται Κανείς Τον επινοήσαμε.     Χώμα είμαστε, Χρίστος Λάσκαρης

Η γη γυρίζει γύρω από τον ήλιο. Γύρω απ’ τη γη γυρίζει το φεγγάρι. Δεν παθαίνουμε από θάνατο. Πεθαίνουμε από ζάλη.  

Ήρθε. Και φώτισε την καταπακτή μου. Κι' έγινε φως. Ήταν ο ουρανός; Δεν ξέρω. Ένα μόνο ξέρω Πως έχασα τη γη. Ήρθε. Και ξοπίσω της έτρεχαν ξυπόλυτες Ένα κοπάδι ξέπλεκες ακτίνες Παίζοντας...

Έρχεται η μέρα και γκρεμίζομαι μαζί σου. Ολόκληρη δεν θα σε δω ποτέ. Ούτε θα σε έχω. Κάθε φορά πρωτόπλαστα τα μέλη σου και σκόρπια. Έγινα παντοδύναμος για...

Σκέψου η ζωή να τραβάει το δρόμο της, και συ να λείπεις, να ' ρχονται οι Άνοιξες με πολλά διάπλατα παράθυρα, και συ να λείπεις, να ' ρχονται...

Σάββατο βράδυ: ανοίγουνε στο δρόμο σα λουλούδια οι απλές καρδιές, παθητικά ν’ ανέβουνε τραγούδια που τη χαρά ή τον απαλό του έρωτα ψάλλουν πόνο, ενώ για μένα η εβδομάδα ετελείωσε...

Σκύβοντας πάνω απ’ της ψυχής μου τη συσκότιση στίχους ισχνούς θα επιδείξω αποκλεισμένους από απρόσμενη κακοκαιρία που πλήγωσε θανάσιμα κάποιο δειλό μου λυκαυγές. Πολλά θα λεν οι στίχοι αυτοί, θα δείτε,...

Ποια εξαίσια μουσική ξεχύνεται μες απ’ το σώμα σου Kαι ποιο γαλήνιο τοπίο σε δέχεται μες στα νερά του Μαδώντας ένα τριαντάφυλλο το χέρι πέρασε Δοσμένο στην...

Ομίχλη πέφτει πάλι απάνω μου∙ αν είναι δίπλα μου κανείς, τελείως άγνωστο. Ούτε στη μνήμη μου δε βρίσκω μια χαρά μου. Η αμαρτία τίποτε δεν άφησε∙ ούτε ένα...

Και σένα, αν με τα τόσα που περάσαμε τίποτα μέσα σου δε σακατεύτηκε, μην πολυκαμαρώνεις. Ίσως δεν είχες τίποτε να διακινδυνεύσεις.   *Από την Συλλογή "Αντιδικίες" (1955)