Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Η ώρα μια την νύχτα θάτανε, ή μιάμισυ. Σε μια γωνιά του καπηλειού· πίσω απ’ το ξύλινο το χώρισμα. Εκτός ημών των δυο το μαγαζί όλως διόλου άδειο. Μια...

Καλὰ τὰ βγάζει πέρα ἡ μοναξιὰ φτωχικὰ ἀλλὰ τίμια. Ἀλλοῦ κοιμᾶται αὐτὴ κι ἀλλοῦ τὸ ἐγκρατὲς σκεπτικὸ ἐάν.   Μόνο καμιὰ φορὰ σὲ πειραματισμοὺς τὴν παρασύρει ἡ περιέργεια - ὄφις προγενέστερος καὶ πιὸ...

Τα μάτια σου ανεβαίνουν εντός μου πλημμυρίζοντας μες στον ψιθυρισμό του δάσους και στο δρόμο καθώς μετεωρίζεσαι ίδιο πουλί θαλασσινό γιατί μόνον εσύ ξανοίγεις και ρημάζεις δρόμους   γιατί...

Όλα όσα από σένα θα ήθελα είναι τόσο λίγα κατά βάθος γιατί κατά βάθος είναι όλα, αυτά τα πράγματα του τίποτα, καθημερινά, η μυρωδιά του κορμιού σου, αυτό που...

Η κάμαρα ήταν πτωχική και πρόστυχη, κρυμένη επάνω από την ύποπτη ταβέρνα. Απ' το παράθυρο φαίνονταν το σοκάκι, το ακάθαρτο και το στενό. Από κάτω ήρχονταν η φωνές...

Μεγαλώσαμε και είμαστε πολύ πικραμένοι.   Δεν μας παρηγορεί η υγεία: μια πλήξη πια υγιείς εμείς μόνο για να την ευχόμαστε στους συνανθρώπους.   Δεν μας παρηγορούν τα χρήματα Έχουμε τόσα που μπορούμε και...

Δεν με χωράει το σώμα μου. Θέλω να επεκταθώ, να φύγω. Ανοίγω τη βρύση. Τρέχει το νερό.  Τρέχει η νύχτα. Σκύβω να πιω, να ξεχάσω. Κτυπάω πάνω στο...

Επέστρεφε συχνά και παίρνε με, αγαπημένη αίσθησις επέστρεφε και παίρνε με— όταν ξυπνά του σώματος η μνήμη, κ’ επιθυμία παληά ξαναπερνά στο αίμα· όταν τα χείλη και το...

Τώρα η βροχή κεντάει, κεντάει το φόρεμά σου τώρα που η μέρα το μανδύα της κουμπώνει -το χέρι πίσω απ’ το παράθυρο κρυώνει όσο κι αν έγραψε...

Ι Έρχεται η φωνή μου άνεμος του απείρου. Έρχεται η φωνή μου φορτωμένη την αρσενική Γύρη των άστρων• έρχεται Στο λουλούδι του νου σου.   II Έρχομαι από την άκρη μιας Αιωνιότητας. Με προβιά...