Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Μέσ’ από το δικό σου βάθος, και γονατισμένο, ένα παιδί, θλιμμένο όπως εγώ, μας βλέπει. Απ’ τη ζωή αυτή που στις φλέβες του θα καίει θα ‘πρεπε...

Τις βαριές τις ώρες που είμαι μόνος και δεν είναι γύρω μου κανείς, που δεν είμαι, παρά μόνο πόνος, –περιμένω, Μάνα, να φανείς!   Κι όπως ήξερα όλες σου...

Στο τέλος δε θα υπάρχουμε ούτε εμείς θα μας καταπιεί η περαστικότητα σαν άλλη μαύρη τρύπα στο αχανές σύμπαν θα μας ξεχάσουν σαν να μην υπήρξαμε ποτέ -έλα...

Άλκηστις κρυμμένο βαθιά ριζικό και Άλκηστις μοίρα δική μου όπου την ευτυχία ξάφνου ένα πρωί νομίζοντας ότι δεν άντεχα άλλο ιδού το πρόσωπο σου στα χέρια μου η...

Θα φέρει η θάλασσα πουλιά κι άστρα χρυσά τ’ αγέρι να σου χαϊδεύουν τα μαλλιά, να σου φιλούν το χέρι. Χάρτινο το φεγγαράκι, ψεύτικη ακρογιαλιά, αν με πίστευες λιγάκι θα `ταν...

Μιλούσε για μυστικές αρτηρίες, για σιωπηλά εφόδια, για κείνο το ανάλαφρο βάρος στις πλάτες όταν η Μαρία λύνει την ποδιά της και κοιτάει απ’ το παράθυρο, όταν δυο...

παράξενη ζεστασιά, ζεστά και κρύα θηλυκά, είμαι καλός στον έρωτα, όμως ο έρωτας δεν είναι μόνο σεξ. οι περισσότερες γυναίκες που έχω γνωρίσει είναι φιλόδοξες, κι εμένα...

Ένα συναίσθημα αργό, καθώς τελειώνει κάτι που άρχισε – δεν ξέρω πόσα χρόνια· κι είναι νωρίς ακόμη· νύχτες με τριζόνια θα ‘ρθουν πολλές, και πάντα η μνήμη...

Μη φοβάσαι δεν κινδυνεύεις πια τ' απερίσκεπτα δάχτυλα του έρωτα να χωθούν στις παλιές πληγές και να πονέσεις πάλι. Ηρέμησε δε θα ξαναφωτιστεί με κλεφτοφάναρα οράματα της μόνιμης πια νύχτας ο ουρανός. Δε...

Από τότε που με γνώρισες Γνώρισα κι εγώ τον εαυτό μου Το σώμα μου το 'νιωθα πιο ξένο Κι από μια ήπειρο μακρινή Δεν εξεχώριζα Ανατολή από Νότο Ο ώμος...