Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Ένα πλατύ, δροσερό χαμόγελο έτρεχε πάνω στο γυμνό κορμί σου Σαν ένα κλωνάρι πασχαλιάς, πρωί, την άνοιξη Έσταζες όλη από ηδονή, οι ερωτικές κραυγές μας Τινάζονταν μέσα...

Γεμάτη από σένα η άδεια αυτή σελίδα. Να σε πλάσω Θέλω Στη γυμνή σιωπή της νύχτας, Μαραμρένιο άσπρο άγαλμα σιγηλό Ανάμεσα στα χείλη μου και στον αέρα

Βαδίζει μες στην ομορφιά, όπως η νύχτα στον ανέφελο ουρανό που φωτίζεται από τα άστρα στο βλέμμα και στην μορφή της φοράει ό, τι πιο υπέροχο, λαμπερό...

Πλησίασε τώρα που τα νερά ανεβαίνουν Πλησίασε τώρα Η ομίχλη μας κρύβει απ’ τα περιττά βλέμματα Κι ο πάγος σκέβρωσε τα τελευταία ίχνη Των ξένων που πέρασαν Έτσι κανείς...

Κάθε φορά πού κοιτώντας σε στά μάτια βυθίζομαι, ἀφήνομαι - ἔπειτα αἰσθάνομαι σάμπως νά ἐπιστρέφω ἀπ’ τό διάστημα.  

Πριν από εσένα ήσουν εσύ; Έξω στο δρόμο δεν περνάει κανένας. Το φως του δωματίου πέφτει κάθετα τονίζοντας τα ζυγωματικά, σβήνοντας το σαγόνι μέσα στην ίδιαν απορία: «υπήρξαμε;»....

(Zuflucht)   Φορές-φορές καταφύγιο ζητώ σε σένα από σένα κι από μένα απ’ την οργή μου για σένα την ανυπομονησία την κούραση απ’ τη ζωή μου που ελπίδες σαρώνει σαν τον θάνατο Σωτηρία ζητώ σε σένα απ’...

Πού τήν είδα; Συλλογίζομαι άν στούς δρόμους τήν αντίκρυσα ποτές μου ή στ' αστέρια, τούς χυτούς της φέρνει η ιδέα μου τούς ώμους δίχως χέρια! Δίχως χέρια... Τό...

Είσαι μικρή και τριανταφυλλένια μικρή τριανταφυλλένια κι άλλες φορές, μικρούλα και γυμνή νομίζω πως χωράς μες στην παλάμη μου που έτσι δα να κάνω, σε σφίγγω και σε φέρνω μπροστά...

Η νύχτα, αρμενίζει Όπως χθες, Όπως πάντα, Στα ήρεμα νερά, Στα σιωπηλά, Στα διάφανα, Και η εξοχή, οι πόλεις, Τα δέντρα, Η ύλη Που συστρέφεται με τον αέρα, Όπως χθες, Όπως πάντα, Επ’ άπειρω, Με κατεύθυνση τον...