Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Τώρα θὰ κοιτάζεις μία θάλασσα. Ἡ διάθεση νὰ σὲ ἐντοπίσω στὴ συστρεφόμενη ἐντός μου γῆ τῶν ἀπουσιῶν ἔτσι σὲ βρίσκει: πικρὴ παραθαλάσσια ἀοριστία. Ἐκεῖ δὲν ἔχει ἀκόμα νυχτώσει κι ἂς...

αφού το θέλεις γυναίκα αρμονική κι’  ωραία έτσι καθώς ένα βράδυ του Μαϊού ετοποθέτησες απλά κι’ ευγενικά μιαν άσπρη ζωντανή γαρδένια ανάμεσα στα νεκρά λουλούδια μέσα στο παλιό —...

Είναι ένα πρόσωπο φωτεινό, σιωπηλό, καταμόναχο σαν ολόκληρη μοναξιά, σαν ολόκληρη νίκη πάνω στη μοναξιά. Αυτό το πρόσωπο σε κοιτάζει ανάμεσα από δυο στήλες ασάλευτο νερό. Και δεν...

Μέσα σε μια μέρα θα ιδωθούμε Όμως σε μια μέρα μεγαλώνουν πράγματα, πουλιούνται σταφύλια στο δρόμο, αλλάζει το φλούδι της ντομάτας, το κορίτσι που σ’ άρεσε δεν ξαναγύρισε πια...

Όλα μαύρα. Κλειστά παράθυρα. Κλειστές κουρτίνες. Σιωπή. Ύπνος. Ακινησία. Μια ακτίνα απ’το πουθενά. Μια σπίθα κάπου βαθειά. Η απουσία σου χειροπιαστή. Η παρουσία σου αόρατη. Ψάχνω γυρεύω σκαλίζω. Σακούλες με ρούχα καλοκαιρινά. Γράμματα σελίδες...

Θαρροῦσα ὡς τώρα -φίλοι μου καλοί- θαρροῦσα ὡς τώρα... πῶς ὅλα τὰ πράματα βαδίζουν στὴ γῆ μὲ τὸ ἀληθινό τους χρῶμα. Ἡ Χαρὰ ἄσπρη. Ἡ Θλίψη χλωμή. Ἔρωτας ρόδινος Ἔτσι θαρροῦσα... Καὶ περνοῦσα...

Πάντα κάτι μὲ κρατεῖ καὶ μὲ φέρνει πίσω, στὸ καιρὸ ποὺ κάθε τί μοῦ ῾λεγε νὰ ζήσω. Ποὺ ὅλα, σκέψεις μου κρυφὲς κι ὅτι ζεῖ στὴ πλάση, δὲ μοῦ θύμιζε...

Ξενύχτησα για να σε δω να κοιμάσαι Ορισμένα πρόσωπα σβήνουν στον ύπνο Τα στόματα χωλαίνουν Φευγάτα μάτια αφήνουν πίσω πτώματα Ίσως θα μπορούσα να σου 'χω πει αντίο Μα...

Έτσι σκληρός που είναι τούτος ο καιρός, περίμενέ με θα τον ζήσουμε με κέφι. Δος μου το μικρό χέρι σου: θ' ανεβούμε και θα υποφέρουμε. θα πηδήσουμε και...

Ήταν αλλεργική στη γύρη, όπως μου είπε. Φταρνίστηκε απανωτά επτά φορές λουλούδια. Σταγονίδια με έραναν παρά την προσπάθεια να τα συγκρατήσει με την παλάμη της. Ποιος τώρα να πιστέψει ότι με αυτό τον τρόπο κόλλησα έρωτα.