Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας
Ερωτικό, Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου
Χορέψαμε
Γραμμές και όνειρα στα φώτα της νυχτερινής αγκάλης
άνοιξη διάχυτη στη γαλήνη των πάρκων
Ουρανός καθάριος
γυμνός από ξέρες και λάσπη
Ακούμε τους ήχους
τα κλαδιά που ακινητύν την...
Η Νύχτα στο νησί, Pablo Neruda
'Ολη τη νύχτα κοιμήθηκα μαζί σου
κοντά στη θάλασσα, στο νησί.
'Ησουν άγρια και γλυκιά ανάμεσα στην ηδονή και στον ύπνο
ανάμεσα στη φωτιά και στο νερό.
'Ισως...
Κατάσαρκα, Γιώργος Ιωάννου
Μαζί μου σε κοιμίζω τις νύχτες,
Κατάσαρκα σε φορώ σα μια φανέλα μάλλινη.
Τρίβεσαι στο κορμί, μου το ανάβεις.
Μόνος, μ' εξαντλημένη φαντασία.
Θηρία πια με τριγυρνούν.
Τη νύχτα...
Προσμένω πάλι, Ναπολέων Λαπαθιώτης
Θυμᾶμαι, νύχτα ἦταν βαθειά,
μὰ ἡ μέρα κόντευε νὰ φτάσει,
καθὼς κινήσαμε μαζί,
γιὰ νὰ χαθοῦμε μὲς στὴν πλάση...
Και σ᾿ ὅσα πέσαμε κακά,
παγίδες, λάθη, πλάνες, πάθη,
κανένας μας...
Όταν βλέπεις τα μάτια μου, Λουκάς Θεοδωρακόπουλος
Όταν βλέπεις τα μάτια μου να σκοτεινιάζουν
κι ακούς το αίμα στις φλέβες μου
να κατεβαίνει βουϊζοντας.
Όταν αντί να μιλήσω
βλέπεις σφαγμένα πουλιά
να φράζουν το στόμα μου
κι...
Αυτό το αστέρι είναι για όλους μας, Τάσος Λειβαδίτης
(απόσπασμα)
Ναι, αγαπημένη μου.
Πολύ πριν να σε συναντήσω εγώ σε περίμενα.
Πάντοτε σε περίμενα.
Αλήθεια εκείνη η άνοιξη, εκείνο το πρωινό,εκείνη η απλή κάμαρα
της ευτυχίας,
αυτό το σώμα...
Μεγάλο Γράμμα, Τίτος Πατρίκιος
(αποσπάσματα)
Πρέπει να σου μιλήσω…
Δίχως σκιάδι στα μάτια,
δίχως μάτια που ν’ απαντούν στον πρωινό σου χαιρετισμό,
μέναμε όρθιοι όταν
ο ήλιος πυρπολούσε βράχια, βλέφαρα, καρδιές,
όταν μες στη...
Κονιάκ Μηδέν Αστέρων, Κική Δημουλά
Χαμένα πᾶνε ἐντελῶς τὰ λόγια τῶν δακρύων.
Ὅταν μιλάει ἡ ἀταξία ἡ τάξη σωπαίνει
-ἔχει μεγάλη πεῖρα ὁ χαμός.
Τώρα πρέπει νὰ σταθοῦμε στὸ πλευρὸ
τοῦ ἀνώφελου.
Σιγὰ σιγὰ...
Πρωινό Γεύμα, Jacques Prevert
Έβαλε τον καφέ
Στο φλιτζάνι
Έβαλε το γάλα
Στο φλιτζάνι με τον καφέ
Έβαλε τη ζάχαρη
Στον καφέ με το γάλα
Με το κουταλάκι
Γύρισε
Ήπιε τον καφέ με το γάλα
Και ξανάφησε...
Να μάθεις να φεύγεις, Μενέλαος Λουντέμης
Από την ασφάλεια τρύπιων αγκαλιών.
Από χειραψίες που σε στοιχειώνουν.
Από την ανάμνηση μιας κάλπικης ευτυχίας.
Να φεύγεις !
Αθόρυβα, σιωπηλά, χωρίς κραυγές, μακρόσυρτους αποχαιρετισμούς.
Να μην παίρνεις τίποτα...