Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Στο είπα για τα σύννεφα Στο είπα για το δέντρο της θάλασσας Για κάθε κύμα για τα πουλιά στα φύλλα Για τα βότσαλα του θορύβου Για τα οικεία...

Εἶσαι τὸ βλέμμα ποὺ μὲ περιμένει ἀπὸ τὰ βάθη τῶν αἰώνων ἡ ἀγράμπελη μὲ μάτια χωρὶς βλέφαρα ποὺ μὲ παραμονεύει κάθε ἄνοιξη Εἶσαι ἡ πέτρα ποὺ κείτεται στὸ...

Τώρα που λείπεις, κι αδειανή τη μνήμη σου αγκαλιάζω, έκανα την αγάπη σου στοργή, -και τη μοιράζω.    

Οι θλίψεις πρέπει να σιωπούν όταν σταλάζει μέσα μας ο βαρύς όρκος. Η πορεία προς τους ξένους κοιτώνες είναι καθήκον των ψυχών στο μικρό τους θάνατο. Ώρα την ώρα αλλοιώνονται...

Οι πεταλούδες Δεν είν’ για να τις παγιδεύουμε Σε ένα δίχτυ μέσα, μήτε σε ένα ποίημα. Φτεροκοπώντας στον αέρα Είτε στα μονοπάτια μέσα του μυαλού, Όνειρα κάνουνε Να ειδωθούν Ν’ αγαπηθούν Από...

Όλα έγιναν ακριβώς όπως τα πρόβλεψα. Συναντηθήκαμε σαν ξένοι.   Ίσως να γίναν όλα έτσι επειδή τα πρόβλεψα.  

Ὁ ἔρωτας, ὄνομα οὐσιαστικόν, πολύ οὐσιαστικόν, ἑνικοῦ ἀριθμοῦ, γένους οὔτε θηλυκοῦ οὔτε ἀρσενικοῦ, γένους ἀνυπεράσπιστου. Πληθυντικός ἀριθμός οἱ ἀνυπεράσπιστοι ἔρωτες. Ὁ φόβος, ὄνομα οὐσιαστικόν, στήν ἀρχή ἑνικός ἀριθμός καί μετά πληθυντικός: οἱ φόβοι. Οἱ φόβοι γιά ὅλα ἀπό...

Και μετά αφού κάνουν όλα όσα κάνουν σηκώνονται, μπανιάρονται, πουδράρονται, αρωματίζονται, ντύνονται, κι έτσι προοδευτικά ξαναγίνονται σιγά σιγά αυτό που δεν είναι.  

Υμνώ τα πόδια που δεν αγγίζουν λες τη γη σαν να ήσανε αέρινα, τις γάμπες σαν σπαθιά που σκίζουνε στα δυο και το πιο βαθύ σκοτάδι τ'...

Η Αγάπη που είναι εκεί για όλους...   Μέσα στην καρδιά μου παλεύουν για σένα: ο έρωτας με την αγάπη· η επιθυμία με τη στοργή· η ζήλια με την καλοσύνη· η...