Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Δίχως εσέ δε θα ‘βρισκαν νερό τα περιστέρια Δίχως εσέ δε θ’ άναβε το φως ο Θεός στις βρύσες του Μηλιά σπέρνει στον άνεμο τ’ άνθη της. Στην ποδιά...

Η αγάπη μας αν πέθανε τίποτε δε σημαίνει, παλιά μου αγαπημένη. Οι αγάπες σαν πεθαίνουνε κ’ οι έρωτες σα σβήσουν, μια ανάμνηση αφήνουν. Μια ανάμνηση δυο γαλανών θολών...

Υπόθεσε πως η ζωή είναι ένας γέρος άνδρας με λουλούδια στο κεφάλι. Ο νεαρός θάνατος κάθεται σ’ ένα cafe χαμογελώντας, κρατώντας ένα νόμισμα ανάμεσα, στον αντίχειρα και το...

(Απόσπασμα) Ο πάνθηρας απ' την αρχή έχει κερδίσει μέσα σου: Με κλειστά μάτια, ανοιχτά ρουθούνια, στην ενέδρα σου πέφτω. Μ'ερεθίζεις, τα μάτια σου, οι μηροί σου. Τα δόντια σου...

Άννα πουλί στο αλώνι του χωριού Ανάμεσα στα κίτρινα φύλλα Τρεχαντήρι στη θάλασσα Άννα μάτι αλόγου μαστιγωμένου Λεπτή βελόνα μέρας βροχερής Άννα χαμόγελο που λιώνει μέσα στου ήλιου το...

Χορέψαμε Γραμμές και όνειρα στα φώτα της νυχτερινής αγκάλης άνοιξη διάχυτη στη γαλήνη των πάρκων Ουρανός καθάριος γυμνός από ξέρες και λάσπη Ακούμε τους ήχους τα κλαδιά που ακινητοποιούν την...

Ηλεκτρικές κουρτίνες σ’άλλη εποχή ηλεκτρικοί πολυέλαιοι δύο πρωινά παράθυρα δύο μάτια φωτισμένα η σκιά τ’ανθρώπου διαβαίνει μέρα να’ναι για νύχτα κι η φωνή: Μην τρέχεις, μη φεύγεις σ’αγαπώ la voix du reve.

Τη σκιά σου σμιλεύω. Της έχω ήδη αφαιρέσει τα χείλη, τα κόκκινα και σκληρά: έκαιγαν. Θα σ' τα 'χα φιλήσει πολύ περισσότερο. Ύστερα σταματάω τα μπράτσα σου, τα σβέλτα, τα...

Ήρθες όταν εγώ δεν σε περίμενα. Σαν κάθε νύχτα Καίοντας την ανάμνηση πικρών θανάτων Ανημποριά των γηρατειών, τρόμος της γέννησης, Σε τρώγλες σκοτεινές, στην αγκύλη της ηδονής Πέρα...

Νά ναι σα να μας σπρώχνει ένας αέρας μαζί προς έναν δρόμο φιδωτό που σβει στα χάη, και σένα του καπέλου σου πλατειά και φανταιζί κάποια κορδέλα...