Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Άννα πουλί στο αλώνι του χωριού Ανάμεσα στα κίτρινα φύλλα Τρεχαντήρι στη θάλασσα Άννα μάτι αλόγου μαστιγωμένου Λεπτή βελόνα μέρας βροχερής Άννα χαμόγελο που λιώνει μέσα στου ήλιου το...

Χορέψαμε Γραμμές και όνειρα στα φώτα της νυχτερινής αγκάλης άνοιξη διάχυτη στη γαλήνη των πάρκων Ουρανός καθάριος γυμνός από ξέρες και λάσπη Ακούμε τους ήχους τα κλαδιά που ακινητοποιούν την...

Ηλεκτρικές κουρτίνες σ’άλλη εποχή ηλεκτρικοί πολυέλαιοι δύο πρωινά παράθυρα δύο μάτια φωτισμένα η σκιά τ’ανθρώπου διαβαίνει μέρα να’ναι για νύχτα κι η φωνή: Μην τρέχεις, μη φεύγεις σ’αγαπώ la voix du reve.

Τη σκιά σου σμιλεύω. Της έχω ήδη αφαιρέσει τα χείλη, τα κόκκινα και σκληρά: έκαιγαν. Θα σ' τα 'χα φιλήσει πολύ περισσότερο. Ύστερα σταματάω τα μπράτσα σου, τα σβέλτα, τα...

Ήρθες όταν εγώ δεν σε περίμενα. Σαν κάθε νύχτα Καίοντας την ανάμνηση πικρών θανάτων Ανημποριά των γηρατειών, τρόμος της γέννησης, Σε τρώγλες σκοτεινές, στην αγκύλη της ηδονής Πέρα...

Νά ναι σα να μας σπρώχνει ένας αέρας μαζί προς έναν δρόμο φιδωτό που σβει στα χάη, και σένα του καπέλου σου πλατειά και φανταιζί κάποια κορδέλα...

Απ’ το κανάλι οι πάσαρες με τ’ απλωτά πανιά γυρίζουν πρίμα, μας φέρνουν τα ζακυθιανά λουλούδια τ’ ακριβά, το πέρασμά τους γλύκανε κι εσένα, πικρό κύμα! Και πιο...

Η βροχή μας κάρφωσε πάνω στα τζάμια άγρια θηριοτροφεία μπροστά μας ξεκαρδίζονται η άσεμνη πόλη.      

 Όσο περνούν οι μέρες και μακραίνει η ηλικία της σεμνότητας, αισθάνομαι τις ανεπαίσθητες ραγισματιές εντός μου από νύχτα σε νύχτα να πληθαίνουν: δρόμοι που πήρα με χαμηλωμένα μάτια, φώτα...

Ἔχουν ἀρχίσει νὰ μὲ κυκλώνουν ἐπικίνδυνα οἱ ὧρες. Ἀκούω τὰ φυλλώματα σήμερα γίνηκαν ἀνήσυχα χορικά. Πρέπει νὰ ζήσω τὶς ἀντίστροφες δυνάμεις. Ὢ καρδιά μου - τρομαχτικότερη σελήνη!