Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Έρχονται νύχτες βροχερές βαμβακερές ομίχλες τ’ αλεύρι γίνεται σπυρί ύστερα στάχυ θροΐζει με πολλά δρεπάνια αψύς Ιούλιος στη μέση του χειμώνα. Βλέπω το υφαντό του κόσμου να ξηλώνεται αόρατο...

Μὲς τὴ διαφάνεια τοῦ πρωινοῦ ἄνοιξα τὰ παράθυρά μου καὶ σ᾿ εἶδ᾿ ἀπ᾿ ὅλα τὰ σημεῖα χαρούμενη νὰ κατεβαίνεις, πλαγιὰ-πλαγιὰ τοὺς οὐρανούς, πλαγιὰ-πλαγιὰ τοὺς...

Όταν το σώμα Υποσχεθεί στον εαυτό του Κι εκπληρώσει την υπόσχεση του επιθυμώντας με φωνές που ξεχύνονται στον κήπο και κολλάν στους κλάδους σαν ρετσίνι όταν το σώμα εξαρθεί αναγγέλλοντας «υπάρχω απόλυτα...

Οι εραστές είναι ακριβά, ένδοξα κύπελλα, όπου ο ένας πίνει τον άλλον. Το πρωί πηγαίνουν σε ολοπόρφυρους, βασιλικούς δρόμους και το βράδυ πλαγιάζουν σε κρεβάτια κι...

Στὴν πέτρα τῆς ὑπομονῆς κάθισες πρὸς τὸ βράδυ μὲ τοῦ ματιοῦ σου τὸ μαυράδι δείχνοντας πὼς πονεῖς· κι εἶχες στὰ χείλια τὴ γραμμὴ ποὺ εἶναι γυμνὴ καὶ τρέμει σὰν ἡ...

Οι πόλεις του βορρά Την αυγή τους θάβουν Κάτω από τροχούς και από λάστιχα. Κοντά και μακριά, Τα κούφια πλήθη, Κοπαδιασμένα με βια στο πουθενά, Δεν δύνανται να θυμηθούν Πως να...

Τον έρωτα τον ζει μες στα ποιήματα μα αν τον ρωτήσετε θα ’θελε και αυτός να τον ζούσε στο κρεβάτι.

χρειάζεται πολλή απελπισία δυσαρέσκεια και απογοήτευση για να γράψεις λίγα καλά ποιήματα. δεν μπορεί ο καθένας ούτε να την γράψει ούτε να την διαβάσει.  

Θα ξέρεις πως δε σ’αγαπώ και πως Σ’αγαπώ αφού η ζωή μας έχεις δυο τρόπους, Η λέξη είναι φτερούγα της σιωπής Έχει η φωτιά το ‘να μισό...

Αυτός την είχε ονομάσει πουλί της μουσικής, αυτή, αίμα της πέτρας… Μόνο την ώρα που το ψιθύρισε άκουσε το χτύπημα, τη στιγμή που του το είπε, ανάμεσα σε δυο μικρές...