Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Δανείστηκα τη φωνή μιμήθηκα το βάδισμα. Μπήκα ως το λαιμό μέσα στην επιτήδευση. Ποτέ σα νέος δεν τραγούδησα στους δρόμους. Πήρα τους δρόμους νύχτα μόνο για την...

Καθαρός βραδινός ουρανός, διαυγή μακρινά αστέρια, καθαρά όπως η ευτυχία του παιδιού. Ω! γιατί πρέπει να σκέφτομαι για σας; Αστέρια, είστε διάφανα όπως η ευτυχία μου! Γιατί είσαι δυστυχισμένος;  - μου...

Δεν ακούει κανείς, δεν ξυπνάει κανείς Μόνο οι καρδιές μας ηχούν και τίποτε άλλο Ήρθε ο καιρός να μου πεις, είναι καιρός να μου πεις Τι γυρεύουμε...

Σαν σώματα ωραία νεκρών που δεν εγέρασαν και τάκλεισαν, με δάκρυα, σε μαυσωλείο λαμπρό, με ρόδα στο κεφάλι και στα πόδια γιασεμιά -- έτσ' οι επιθυμίες μοιάζουν...

Αλλά, σιγά σιγά και με κάποιο φόβο, πρόσεξα πώς κανείς δε μίλησε για τον ξένο, που ήρθε και κάθισε στην άκρη του τραπεζίου, την...

Μια γυναίκα κλαίει στον ίσκιο της φωνής –ω χλοερά γόνατα- και φεύγει. Το κακό σαν άχρηστο ζώο. Έβλεπα τα στήθη της κι ήτανε βράδυ πολύφυλλο και φωισμένο. Σα μίσχος...

Μ' αρέσει μες στη νύχτα να σε νιώθω Μ' αρέσει μες στη νύχτα να σε νιώθω κοντά μου, αθώρητη στον ύπνο σου, σοβαρή κι ερεβένια, ενώ εγώ...

να τ’ αγγίξω είπε αυτός/ θα τσιρίξω είπε αυτή μια φορά είπε αυτός/ απαλά είπε αυτή να το δαγκώσω είπε αυτός/ πόσο; είπε αυτή δυνατά είπε αυτός/...

Είχα κλείσει όλα τα παράθυρα που έβλεπαν στον κήπο της σάρκας. Τα παντζούρια μόνο άγγιζαν, που έγερναν ξεραμένα κι άγγιζαν το χώμα. Μακριά στεκόμουνα από τη θέα των θνητών αστεριών. Φυλαγόμουνα,...

Επειδή η ζωή μας μοιάζει να φυραίνει μέρα τη μέρα, δε θα πει πως η ζωή δεν αξίζει τον κόπο. Επειδή σ’ αγάπησα και σ’ αγαπώ ακόμη κι...