Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Ἄ! Τί ὠφελεῖ νὰ καρτερᾷς ὄρθιος στὴν πόρτα τοῦ σπιτιοῦ καὶ μὲ τὰ μάτια στοὺς νεκροὺς τοὺς δρόμους στυλωμένα· ἂν εἶναι νὰ ῾ρθεῖ, θὲ νά᾿ ρθεῖ,...

Θα ’ρθει καιρός που θ’ αλλάξουν τα πράματα. Να το θυμάσαι Μαρία. Θυμάσαι Μαρία στα διαλείμματα εκείνο το παιχνίδι που τρέχαμε κρατώντας τη σκυτάλη –μη βλέπεις εμένα– μην...

Με κατακρίνεις ότι συμπεριφέρομαι λιπόψυχα, αργά όπως κοντοστέκεται η φοβία να εντοπίσει ποιός κίνδυνος από μακριά φωνάζει τ’ όνομά της.   Είμαι τρωτή, γι’ αυτό. Όχι στη φτέρνα μόνο,   το ένιωσα παρότι ήταν...

Ι.   Πλῆθος λεμόνια ἐπάνω στὸ τραπέζι στὶς καρέκλες στὸ κρεβάτι κίτρινες λάμψεις τρέχουν τὸ σῶμα σου μ᾿ ἀρέσει ποὺ βρέχει νύχτα μὲ χίλια λεμόνια καὶ ξαφνικὰ ὁ φακὸς τοῦ δασοφύλακα νὰ σταματάει τοὺς βρεγμένους...

Ναι, αγαπημένη μου. Πολύ πριν να σε συναντήσω εγώ σε περίμενα. Πάντοτε σε περίμενα.   Σαν είμουνα παιδί και μ’ έβλεπε λυπημένο η μητέρα μου   έσκυβε και με...

Ο πόνος να ΄ναι πρόσκαιρος κι η αγάπη να ΄ναι αιώνια    

ΧΙΙ Να πίνεις τσάι και, στο μεταξύ, να σβήνει η ζωή σου, όπως συμβαίνει με τους ήρωες του Τσέχοφ, να σβήνει η ζωή σου, ενώ εσύ με...

Άλλο μη με ρωτάς Άσε με να φανταστώ Πως δεν υπάρχει παρελθόν Πως εμείς οι δύο Γεννηθήκαμε Την ώρα Που γνωριστήκαμε...

Κλειστά εντός ανθοκομείου υπό τα υελώματα τ' άνθη ξεχνούν πώς είν' η λάμψις του ηλίου και πώς φυσούν αι αύρ' αι δροσεραί όταν περνούν.  

Η θλίψη των ματιών του αλόγου που τρέμουνε μέσα στη νύκτα, Η θλίψη των ματιών του νερού στον κάμπο που κοιμάται, Είναι μέσα στα μάτια σου...