Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Μέρες αργές, μέρες ζεστές Μέρες από σπασμένους καθρέφτες και χαμένους ωροδείχτες Μέρες με βλέφαρα κλειστά στο θαλασσινό ορίζοντα Μέρες μονότονες, μέρες εγκλεισμού Η ψυχή μου που έλαμπε ακόμη...

Αν δεν μπορείς να χτίσεις μπορείς να σκάψεις     Αν δεν μπορείς να γίνεις μπορείς να είσαι   (Μικρά ποιήματα, 1960-1978)

Εἶστε ὑπὲρ ἢ κατά; Ἔστω ἀπαντεῖστε μ᾿ ἕνα ναὶ ἢ μ᾿ ἕνα ὄχι. Τὸ ἔχετε τὸ πρόβλημα σκεφτεῖ Πιστεύω ἀσφαλῶς πὼς σᾶς βασάνισε Τὰ πάντα βασανίζουν στὴ ζωὴ Παιδιὰ...

Τη φιλούσα στο πρόσωπο παραμιλώντας Απορούσα που δεν είχε φτερά Θάρθει ο ήλιος σε λίγο της έλεγα Με τον ήλιο θαρθουνε πουλιά Μια Πέμπτη πολύ πρωί Την άκουγα που...

Σβήσε το φως Είναι αργά Αργά για ο, τιδήποτε.    

Ὅταν κάποτε φύγω ἀπὸ τοῦτο τὸ φῶς θὰ ἑλιχθῶ πρὸς τὰ πάνω ὅπως ἕνα ρυακάκι ποὺ μουρμουρίζει. Κι ἂν τυχὸν κάπου ἀνάμεσα στοὺς γαλάζιους διαδρόμους συναντήσω ἀγγέλους, θὰ τοὺς μιλήσω...

(Aπόσπασμα)   Πρέπει να σου μιλήσω… Δίχως σκιάδι στα μάτια,   δίχως μάτια που ν’ απαντούν στον πρωινό σου χαιρετισμό, μέναμε όρθιοι όταν ο ήλιος πυρπολούσε βράχια, βλέφαρα, καρδιές, όταν μες στη...

Στο ταβάνι σχήματα τριαντάφυλλα και σχήματα αράχνη τα φώτα κίτρινα θαμπά σκοτεινά μεγάλα ψάρια στους πράσινους βαθιούς τοίχους καρφωμένα αίμα τρύπιες κουβέρτες και σπασμένα τζάμια η βροχή και ξάφνου μέσα στα χέρια...

Θέλεις να βλέπεις τα χέρια μου να διακοσμούν τον τοίχο σου· την ανάσα μου να χνοτίζει την κρεμασμένη φωτογραφία απ’ όταν ήσουν μικρός· το βλέμμα μου γεμάτο ηδονή...

Κάποια μέρα θα σου γράψω ένα ποίημα που δε θα αναφέρει τον αέρα ούτε τη νύχτα' ένα ποίημα που θα παραλείπει τα ονόματα των λουλουδιών, που δεν...