Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Όχι μονάχα εκείνο που είμαστε κι ό,τι απόμεινε από μάς ή ό,τι αγωνιζόμαστε να φαίνεται   αλλά μαζί μας σέρνουμε και τις μορφές των άλλων που με τα...

Κι ας είναι ήδη Νοέμβριος με πτώση της θερμοκρασίας και κασκόλ,   εγώ ακόμα σε βλέπω να ξεπλένεσαι με το λάστιχο απ’ το αλάτι της θάλασσας   και μισοκρυμμένη πίσω από τις φυλλωσιές να...

Θυμάσαι τις νύχτες; Για να σε κάνω να γελάσεις, περπατούσα πάνω στο γυαλί της λάμπας. «Πως γίνεται» ρώταγες. Μα ήταν τόσο απλό, αφού μ’αγαπούσες.    

H πιο γλυκιά παρθένα Στολίζει το δωμάτιο Eυφραίνει την περισυλλογή   Aς πούμε πως είμαστε ευτυχείς Kι είναι η σειρά μας Nα βρεθούμε αθάνατοι, Nα φιλήσουμε την ομορφιά Στα χείλη Kαι στο λεπτό...

Τὸ πληγωμένο πουλὶ Οὔτε ποὺ θυμᾶμαι πότε καὶ πῶς κράτησα στὴ χοῦφτα μου ἕνα πληγωμένο πουλὶ πού εἶχε ἀφεθεῖ στὸ ἔλεός μου καὶ μὲ κοίταζε ἐπίμονα σὰν κάπου...

Έστρωσα το σεντόνι από άμμο της εύφλεκτης σονάτας σου Γεύτηκα τα γλυκάδια του κορμιού σου καθώς εκείνο αιωρούταν πάνω από τις αλυκές της οδύνης Οι χυμοί που...

Η αγάπη μας δεν ήταν άλλη, ψηλάφούσε σιγά μέσα στα πράγματα που μας τριγύριζαν να εξηγήσει γιατί δε θέλουμε να πεθάνουμε με τόσο πάθος.    

Τα πουλιά κελαηδούσαν, οι άνθρωποι πέρναγαν, τ’ αυτοκίνητα τρέχανε. Στο απέναντι παράθυρο το ράδιο έπαιζε ρεμπέτικα και το κορίτσι του διπλανού μας τραγούδαγε το ντέρτι του. Φυλλορροούσε...

Πάει καιρός που ακούστηκεν η τελευταία βροχή Πάνω από τα μυρμήγκια και τις σαύρες Τώρα ο ουρανός καίει απέραντος Τα φρούτα βάφουνε το στόμα τους Της γης οι...

Σοῦ ἔτεινα προσέγγιση ἀλλὰ ἤδη χαιρετισμὸ μοῦ ἔστελνε τὸ χέρι σου ἀπογειωμένο σὲ ὕψος ἀσφαλείας του πάνω ἀπὸ δυὸ χιλιάδες πόδια ὑπολογίζω.   Ἄξιον ἀπορίας τὰ κατάφερα τηλαισθαντικὸς ἀεροπειρατὴς νὰ...