Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Όταν τα βράδια Τρυπάς το στήθος μου μ’ ένα μαχαίρι Και ψάχνεις να βρεις Εδώ ένα περίπατο στ’ ακροθαλάσσι Εκεί ένα καφενείο που το λέγαμε η «Συνάντηση» Εκεί ένα...

Με τους ανθρώπους να μιλώ για ειρήνη και παράλληλα να σε σκέφτομαι Να μιλώ για το μέλλον και παράλληλα να σε σκέφτομαι Να μιλώ για το δικαίωμα στη ζωή και...

Ένας ο βίος κι αγύριστος κι όλα του αμετάκλητα ό,τι είπαμε και πράξαμε δε σβήνει ούτε ξεγίνεται μα η μνήμη βολοδέρνει όλο στο κακό. Γιατί ποιος λογαριάζει...

Κι αν γεννηθείς κάποια στιγμή Μιαν άλλη που δε θα υπάρχω Μη φοβηθείς Και θα με βρείς είτε σαν άστρο Όταν μονάχος περπατάς στην παγωμένη νύχτα Είτε στο βλέμμα...

Υπάρχει μια φωτογραφία, που αποδεικνύει πως εσύ και εγώ συνυπήρξαμε. Κι έκλαψα πιο πολύ. Γιατί εγώ δεν είχα ανάγκη τη φωτογραφία για να θυμηθώ.    

Το φεγγάρι, το φεγγάρι τόσο προσκολλημένο ήταν στο στήθος μου στην κοιλιά, γι’ αυτό δεν το κοιτάζω πια το αποφεύγω, όπως και τον καθρέφτη.   Το φεγγάρι βγάζει τώρα ένα...

Τόσο που σε κοιτάω δένω καρπός ωραίος και μέγας της ομορφιάς και της χαράς Το κορίτσι με το μεγάλο όνομα του λουλουδιού είσαι.  

Ὅταν μοῦ λείπῃς, Στὴν πεθαμένη θάλασσα τῆς λύπης Καράβι ἀσάλευτο ἀπομένω Μαρμαρωμένο, Χωρὶς ἀέρα, μὲ ριγμένα τὰ πανιά.     Γύρω ἁπλωμένη ἡ γαληνιὰ Τρομακτική, μεγάλη Καὶ πουθενὰ ἀκρογιάλι…     Ζωῆς σημάδι δὲν ἀφήνει Γλάρου φτερὸ...

Κουβαλώ την καρδιά σου μαζί μου (την κουβαλώ στην   καρδιά μου) δεν είμαι ούτε στιγμή χωρίς αυτήν (όπου πηγαίνω εκεί πας, καλή μου· και ό,τι καμώνεται από...

Νά ῾ξερες πῶς λαχτάριζα τὸν ἐρχομό σου, Ἀγάπη ποὺ ἴσαμε τὰ σήμερα δὲ σ᾿ ἔχω νιώσει ἀκόμα, μὰ ποὺ ἔνστικτα τὸ εἶναι μου σ᾿ ἀναζητοῦσεν, ὅπως τὴ...