Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Υπάρχει μια φωτογραφία, που αποδεικνύει πως εσύ και εγώ συνυπήρξαμε. Κι έκλαψα πιο πολύ. Γιατί εγώ δεν είχα ανάγκη τη φωτογραφία για να θυμηθώ.    

Το φεγγάρι, το φεγγάρι τόσο προσκολλημένο ήταν στο στήθος μου στην κοιλιά, γι’ αυτό δεν το κοιτάζω πια το αποφεύγω, όπως και τον καθρέφτη.   Το φεγγάρι βγάζει τώρα ένα...

Τόσο που σε κοιτάω δένω καρπός ωραίος και μέγας της ομορφιάς και της χαράς Το κορίτσι με το μεγάλο όνομα του λουλουδιού είσαι.  

Ὅταν μοῦ λείπῃς, Στὴν πεθαμένη θάλασσα τῆς λύπης Καράβι ἀσάλευτο ἀπομένω Μαρμαρωμένο, Χωρὶς ἀέρα, μὲ ριγμένα τὰ πανιά.     Γύρω ἁπλωμένη ἡ γαληνιὰ Τρομακτική, μεγάλη Καὶ πουθενὰ ἀκρογιάλι…     Ζωῆς σημάδι δὲν ἀφήνει Γλάρου φτερὸ...

Κουβαλώ την καρδιά σου μαζί μου (την κουβαλώ στην   καρδιά μου) δεν είμαι ούτε στιγμή χωρίς αυτήν (όπου πηγαίνω εκεί πας, καλή μου· και ό,τι καμώνεται από...

Νά ῾ξερες πῶς λαχτάριζα τὸν ἐρχομό σου, Ἀγάπη ποὺ ἴσαμε τὰ σήμερα δὲ σ᾿ ἔχω νιώσει ἀκόμα, μὰ ποὺ ἔνστικτα τὸ εἶναι μου σ᾿ ἀναζητοῦσεν, ὅπως τὴ...

Αυτή η ξανθειά που μόλις έχω γδύσει σίγουρα έχει αγγίξει την αλήθεια. Όχι με τα λεπτά της δάχτυλα αλλά με τα στήθια.   Ψηλαφώ τις θηλές της και το...

Σας αντάμωσα κι όλο το παρελθόν της έμπειρης καρδιάς, ζωντάνεψε ξανά. Τα ωραία χρόνια θυμήθηκα, ζεστάθηκε η καρδιά μου…   Σαν ενός ολόγιομου φθινόπωρου τυχαίες μέρες και ώρες, που αίφνης μυρίζει...

Κάποτε το λευκό κουράζεται και υποκύπτει στον κλοιό του μαύρου.    

Ὅπως ἡ μέλισσα γύρω ἀπὸ ἕνα ἄγριο λουλοῦδι, ὅμοια κ᾿ ἐγώ. Τριγυρίζω διαρκῶς γύρω ἀπ᾿ τὴ λέξη. Εὐχαριστῶ τὶς μακριὲς σειρὲς τῶν προγόνων, ποὺ δούλεψαν τὴ φωνή, τὴν τεμαχίσαν...