Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Ένα πλατύ, δροσερό χαμόγελο έτρεχε πάνω στο γυμνό κορμί σου Σαν ένα κλωνάρι πασχαλιάς, πρωί, την άνοιξη Έσταζες όλη από ηδονή, οι ερωτικές κραυγές μας Τινάζονταν μέσα...

Σε έχω μετά βίας αφήσει, είσαι μέσα μου, κρυσταλλένια, ή τρέμοντας, ή με ανησυχία, πληγωμένη από μένα, ή κυριευμένη από αγάπη, όπως όταν τα μάτια σου κλείνουν μπροστά στο...

ευτύχησα ―κατά τον ρουν της ζωής μου― να γνωρίσω πλήθος ανθρώπων τέλειων όσο κι αλάνθαστων     ίσως τώρα να ήσανε κάπως υπέρ το δέον αυστηροί ίσως ―πώς ναν το πω― λίγο...

Φάνηκε η παλιά εξέδρα, ξύλο στο μάτι της θάλασσας.   Ομίχλη με γλάρους στ’ ανοιχτά λαδοφάναρα στην παραλία στους βράχους νεκροί πιλότοι θα μαζεύουν τις πυξίδες τους, κομμάτια από σπασμένα...

Ζώντας σε παραμύθια και θρησκείες, περνώντας μες από θρύλους, πολιτείες και λαούς άκουσα και για κείνο το γεφύρι που το πλάτος του δεν είναι πιο μεγάλο...

Τι είναι το στόμα σας για εμένα; Κύπελλο θυμιάματος θλίψης, Δέντρο φύλλων κοφτερών, Εν’ ανυπόμονο ψηλό καράβι, Φαρέτρα έξοχων βελών. Τι είναι το στήθος σας για εμένα; Λουλούδι νέας προσευχής, Ποίημα...

Κάποτε μια νύχτα θ’ ανοίξω τα μεγάλα κλειδιά των τρένων για να περάσουν οι παλιές μέρες οι κλειδούχοι θα ‘χουν πεθάνει, στις ράγιες θα φυτρώνουν...

Δεν έχω γράψει ποιήματα μέσα σε κρότους μέσα σε κρότους κύλησε η ζωή μου. Την μιαν ημέρα έτρεμα, την άλλην ανατρίχιαζα μέσα στο φόβο, μέσα στο φόβο πέρασε η ζωή μου. Δεν έχω...

|16 Aυγούστου 1920 - 9 Μαρτίου 1994|   Αν δε σε ξαναδώ ποτέ θα σε κουβαλώ πάντα μέσα μου - κι έξω - στα ακροδάχτυλά μου  και τις γωνίες του μυαλού...

Κανείς δεν σκέφτηκε να κλείσει φεύγοντας την πόρτα κανείς δεν σκέφτηκε τον άνεμο που θα ʽρχονταν σε λίγο κανείς δεν σκέφτηκε τι άφηνε και τι έπαιρνε...