Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Μάτια τυραννισμένα αυτοί δεν έχουν ούτε χαμόγελο πικρό, ούτε πρόσωπο που από καημό κρυφό να ’χει σκεβρώσει.   Τους βλέπεις: τραγουδούνε επιπόλαια, μπαίνουν σε κούρσες, οργανώνουν πάρτι, μιλούνε για τον...

Ένας καινούργιος χρόνος. Τι μας περιμένει; Τι θα μας φέρει; Όνειρα, φιλοδοξίες, έρωτες, αινίγματα. Κι ω φτωχά ημερολόγια που ύστερα από τόσες γιορτές τελειώνετε τις μέρες σας μέσα...

Καθρέφτη μου, σ'εσένα μιλάω, εσένα έχω μπροστά μου, άλλο κανένα. Οι άνθρωποι, φίλοι, χάθηκαν. Χάθηκαν απ' τη ζωή ή χάθηκε το νόημα που έβρισκαν σε μένα;...

Να μπορούσες να χαθείς, έστω για λίγο, στα ερείπια του χρόνου, (όπως χάνεται κανείς στους δρόμους μιας νέας Πομπηίας), να ξεχάσεις το σημείο που στέκεσαι, το σταθερό, αμετάβλητο κέντρο...

Θέλω να σου δείξω όλες τις κάμαρες την άσπρη, την τριανταφυλλιά, τη φυστικιά, τη μαύρη και τα παλιά ντουλάπια και τα μπαούλα και τα μικρά συρτάρια και...

Κρουστή ευωδιά άσπρων ναρκίσσων: Ιανουάριος, χιόνι παντού. Παγώνουν οι σωλήνες απ’ το κρύο. Τα σκαλιά της εισόδου γλιστράνε. Προσοχή! Τη νύχτα το σπίτι τρίζει.   Έμπαινες κι έβγαινες κατά βούληση, όμως...

Έχω τρεις κόσμους. Μια θάλασσα, έναν ουρανό κι έναν πράσινο κήπο: τα μάτια σου. Θα μπορούσα αν τους διάβαινα και τους τρεις, να σας έλεγα πού φτάνει...

Στην ψυχή μου δεν ανταποκρίθηκε κανείς.   Τη ζεστασιά αν τη γνώρισα τη γνώρισα μέσα στα ποιήματα.  

Αν με αγαπάς, με αγαπάς ολόκληρα όχι από περιοχές φωτός ή σκιάς... Αν με αγαπάς, με αγαπάς μαύρα και άσπρο, και γκρι, πράσινο και ξανθό, και μελαχρινή... Αγάπησέ με, αγάπη...

Ακατάληπτοι ήχοι, διαύγεια αβέβαιη Άλλη μια μέρα αρχίζει. Σκοτεινό δωμάτιο Δυο σώματα πλαγιασμένα Εγώ χάνομαι σε μια Άγονη πεδιάδα Κι οι ώρες ακονίζουν τους σουγιάδες τους. Εσύ όμως αναπνέεις δίπλα μου...