Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Μη λες: «Αντίο, μας χωρίζει ένα χάος», γιατί εγώ δε βλέπω κανένα χάος. Όμορφη η νύχτα, με πουλιά, με ολάνθιστους θορύβους, όμορφη η νύχτα και σπιθίζουν τ’...

Τώρα θα μετρήσουμε δώδεκα και θα μείνουμε όλοι ακίνητοι.   Για μια φορά πάνω στη γη ας μη μιλήσουμε σε καμιά γλώσσα, για ένα δευτερόλεφτο ας σταθούμε, ας μη σαλέψουμε...

Των βουνών αδελφή Που η σαγήνη σου εξασθενίζει Του ανθρώπου τη συστολή   Και τη χλωμάδα Του αποκοιμισμένου φύλλου αφυπνίζει   Θα σε παρακαλούσα να κατέβαινες Μες στου σπιτιού μας την αυλή Μα...

Ταιριάζεις μέσα μου σαν αγκίστρι σε μάτι   αγκίστρι ψαριού ανοιχτό μάτι   (Από τη συλλογή Ανθολογία ποιημάτων: 1965-1975 | Μετάφραση: Έφη Τσιρώνη)

Είναι γενναίοι, όμως κλαίνε πιστεύουνε σαν τα μικρά παιδιά   φορούν κουρέλια ακριβά κοστούμια   ζούνε μέσα σε κήπους ή επαύλεις ή μέσα σ’ ένα δωμάτιο σκοτεινό   άλλοι μέσα σε δρόμους τρόμους...

Τρέχει. Τρέχει με αντίθετο άνεμο. Περνά βουνά, λίμνες, πόλεις. Δυσκολίες και δυσκολίες. Φωτιές, πολέμους, γκρίνιες, οικογένειες. Λίγες ομορφιές όταν σταματάει να πιει νερό. Τις βλέπει για λίγο, τις...

Οικίας περιβάλλον, κέντρων, συνοικίας που βλέπω κι όπου περπατώ· χρόνια και χρόνια.   Σε δημιούργησα μες σε χαρά και μες σε λύπες: με τόσα περιστατικά, με τόσα πράγματα.   Κ’...

  Περασμένα μεσάνυχτα σ’ όλη μου τη ζωή   Σαν σε χαμηλωμένο Γαλαξία το κεφάλι μου βαρύ Κοιμούνται οι άνθρωποι με τ’ ασημένιο πρόσωπο· άγιοι Που άδειασαν από τα...

Μὲ πῆρες κουρέλι χωρὶς ὄνομα, χωρὶς πρόσωπο συγκεκρημένο, κάτι σὰν τοὺς παλιάτσους στὸ τσίρκο ποὺ βάφονται ὅσο πιὸ δυνατὰ μποροῦν γιὰ νὰ πείσουν τοὺς ἄλλους ποιοὶ εἶναι καὶ...

 3   Σε περιμένω ακόμα κι’ ας το ξέρω πως δε θάρθεις.   Την ώρα αυτή, από μια παλιά συνήθεια, πάντα σκύβω, φυλλομετρώντας άσκοπα κάνα τυχαίο βιβλίο.   Μα ενώ καλά...