Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Πᾶνε κι ἔρχονται οἱ ἄνθρωποι πάνω στὴ γῆ. Σταματᾶνε γιὰ λίγο, στέκονται ὁ ἕνας ἀντίκρυ στὸν ἄλλο, μιλοῦν μεταξύ τους. Ἔπειτα φεύγουν, διασταυρώνονται, μοιάζουν σὰν πέτρες ποὺ βλέπονται. Ὅμως,...

Έμαθα: Πως να μεγαλώνεις, δεν σημαίνει μονάχα να «κλείνεις» χρόνια.   Πως η σιωπή, είναι η καλύτερη απάντηση όταν ακούς ανοησίες.   Πως να δουλεύεις, δεν σημαίνει μονάχα να κερδίζεις χρήματα.   Πως οι...

Έτσι φαντάζεσαι. Συχνά όμως δεν είναι.   Ξαφνική πετριά στο νερό κύκλος και κύκλος έγκλειστον δείχνει την πληγή που τσάκισε την ηρεμία και τώρα αφηγείται: πρώτα η σιωπή∙...

(απόσπασμα)     Α: Τα βράδυα, μερικές φορές, δεν μπορώ να κοιμηθώ, δεν ξέρω τι να τους κάνω όλους αυτούς, όλα αυτά, που έχω μαζέψει μες τη μέρα, τριγυρνάνε στον ύπνο...

  Ποτέ  μου δεν περίμενα ότι θα σε συνήθιζα τόσο πολύ.   Πως θα γυρίζω στο πλευρό Κι αμέσως Θα με παίρνει ο ύπνος.    

Κουράστηκα στην άκρη της αγκαλιάς σου Κρεμάμενος απ’ την επιφύλαξη να αφεθούμε σε μνήμες χορτασμένες από ένσημα βαρέων ανθυγιεινών ερώτων Κουράστηκα να προφέρω τα ονόματά μας κρυφά απ’ τις φωτογραφίες σου που με κοιτούν...

…ακόμα κι η ζωή μου αποχτά σημασία όταν τη διηγούμαι σε κάποιον…   …ή ο παιδικός μας φίλος, που καθισμένοι στο πεζούλι τα βράδια μοιράζαμε τον κόσμο –...

ΕΙΝΑΙ ΚΙ Η ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ ένα δίκοπο μαχαίρι Βρίσκουν ευκαιρία οι διώκτες σου και συσπειρώνονται Δε σε κυνηγούν πια με όπλα μετάλλινα χειροπιαστά Μετέρχονται λογής λογής τεχνάσματα μιμούνται Φωνές...

Συμβαίνει έστω κι αργά: O ερχομός του έρωτα, ο ερχομός του φωτός. Ξυπνάς και τα κεριά είναι αναμμένα σαν από μόνα τους αστέρια συγκεντρώνονται, όνειρα ρίχνονται στα...

Καλοκαιριάτικο χώμα το πρόσωπο. Το στήθος χλοϊσμένη ακροποταμιά. Ρόδινο κρύσταλλο ένα γύρο το σούρουπο.       Έλυσες τα μαλλιά σου και χλιμίντρισαν τ’ άλογα. Αγγίζω τη ζώνη σου κι ο πυρωμένος άνεμος περνάει μέσα...