Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας
Ο άνεμος στο νησί, Pablo Neruda
Ο άνεμος είν΄ένα άλογο
άκου τον πως τρέχει
για την θάλασσα, για τον ουρανό
θέλει να με σηκώσει
Ακου τον άνεμο
πως τριγυρνάει τον κόσμο
για να πετάξει μακρυά
Κρύψε με...
Καμιά φορά, Κατερίνα Γώγου
Καμιά φορά ανοίγει η πόρτα σίγα σιγά και μπαίνεις.
Φοράς άσπρο κάτασπρο κουστούμι και λινά παπούτσια.
Σκύβεις βάζεις στοργικά στη χούφτα μου
72 φράγκα και φεύγεις.
Έχω μείνει...
Αυγή, Arthur Rimbaud
Αγκάλιασα την αυγή του καλοκαιριού.
Τίποτε δεν σάλευε ακόμα στη μετώπη των ανακτόρων. Το νερό ήταν νεκρό. Οι κάμποι των ίσκιων δεν άφηναν το δρόμο...
Χορικό, Νικηφόρος Βρεττάκος
Υπάρχουνε λύπες που κανείς δεν τις ξέρει.
Υπάρχουνε βάθη που δεν τ΄ ανιχνεύει
ο ήλιος. Όρη σιωπής περιβάλλουν τα χείλη.
Και σιωπούν όλοι οι μάρτυρες. Τα μάτια...
Ζωή, Νίκος Δήμου
Όλο και περισσότερο νιώθω
σαν αυτόν που κέρδισε το λαχείο
και έχασε τον λαχνό.
Δεν έχω ήλιο να σε κρατήσω, Τραϊανός Αλέξης
Δεν έχω ήλιο να σε κρατήσω
Φόρεμα να σε ντύσω
Μένει μόνο ο ύπνος μου να σε δέχεται
Στις μυστικές του κρύπτες
Στις ανεκπλήρωτες διαθέσεις του
Να σε μαζεύει...
Ἄρνηση, Γιώργος Σεφέρης
Στὸ περιγιάλι τὸ κρυφὸ
κι ἄσπρο σὰν περιστέρι
διψάσαμε τὸ μεσημέρι
μὰ τὸ νερὸ γλυφό.
Πάνω στὴν ἄμμο τὴν ξανθὴ
γράψαμε τ᾿ ὄνομά της
ὡραῖα ποὺ φύσηξεν ὁ μπάτης
καὶ σβήστηκε...
Γη των απουσιών, Κική Δημουλά
Τώρα θὰ κοιτάζεις μία θάλασσα.
Ἡ διάθεση νὰ σὲ ἐντοπίσω
στὴ συστρεφόμενη ἐντός μου γῆ τῶν ἀπουσιῶν
ἔτσι σὲ βρίσκει:
πικρὴ παραθαλάσσια ἀοριστία.
Ἐκεῖ δὲν ἔχει ἀκόμα νυχτώσει
κι ἂς...
Ἐκεῖνοι ποὺ μᾶς παίδεψαν, Ντίνος Χριστιανόπουλος
Ἐκεῖνοι ποὺ μᾶς παίδεψαν βαραίνουν μέσα μας πιὸ πολύ,
ὅμως ἡ δική σου τρυφερότητα πόσο καιρὸ ἀκόμα θὰ βαστάξει;
Ὅ,τι μᾶς γλύκανε, τὸ ξέπλυνε ὁ χρόνος...
Ερωτικό τραγούδι, Ted Hughes
Την αγαπούσε, τον αγαπούσε.
Τα φιλιά του ρούφηξαν ολάκερο το παρελθόν και το μέλλον της ή το προσπάθησαν
Αυτή η μόνη του όρεξη
Τον δάγκωσε, τον ροκάνισε,...