Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Στο τέλος δε θα υπάρχουμε ούτε εμείς θα μας καταπιεί η περαστικότητα σαν άλλη μαύρη τρύπα στο αχανές σύμπαν θα μας ξεχάσουν σαν να μην υπήρξαμε ποτέ -έλα...

Άλκηστις κρυμμένο βαθιά ριζικό και Άλκηστις μοίρα δική μου όπου την ευτυχία ξάφνου ένα πρωί νομίζοντας ότι δεν άντεχα άλλο ιδού το πρόσωπο σου στα χέρια μου η...

Θα φέρει η θάλασσα πουλιά κι άστρα χρυσά τ’ αγέρι να σου χαϊδεύουν τα μαλλιά, να σου φιλούν το χέρι. Χάρτινο το φεγγαράκι, ψεύτικη ακρογιαλιά, αν με πίστευες λιγάκι θα `ταν...

Μιλούσε για μυστικές αρτηρίες, για σιωπηλά εφόδια, για κείνο το ανάλαφρο βάρος στις πλάτες όταν η Μαρία λύνει την ποδιά της και κοιτάει απ’ το παράθυρο, όταν δυο...

παράξενη ζεστασιά, ζεστά και κρύα θηλυκά, είμαι καλός στον έρωτα, όμως ο έρωτας δεν είναι μόνο σεξ. οι περισσότερες γυναίκες που έχω γνωρίσει είναι φιλόδοξες, κι εμένα...

Ένα συναίσθημα αργό, καθώς τελειώνει κάτι που άρχισε – δεν ξέρω πόσα χρόνια· κι είναι νωρίς ακόμη· νύχτες με τριζόνια θα ‘ρθουν πολλές, και πάντα η μνήμη...

Μη φοβάσαι δεν κινδυνεύεις πια τ' απερίσκεπτα δάχτυλα του έρωτα να χωθούν στις παλιές πληγές και να πονέσεις πάλι. Ηρέμησε δε θα ξαναφωτιστεί με κλεφτοφάναρα οράματα της μόνιμης πια νύχτας ο ουρανός. Δε...

Από τότε που με γνώρισες Γνώρισα κι εγώ τον εαυτό μου Το σώμα μου το 'νιωθα πιο ξένο Κι από μια ήπειρο μακρινή Δεν εξεχώριζα Ανατολή από Νότο Ο ώμος...

Σκύψε αν μπορείς στη θάλασσα τη σκοτεινή ξεχνώντας τον ήχο μιας φλογέρας πάνω σε πόδια γυμνά που πάτησαν τον ύπνο σου στην άλλη ζωή τη βυθισμένη. Γράψε...

Η νύχτα επιδεινώνει τη μοναξιά καλλιεργεί τα κρυφά μας ερείπια. Η νύχτα επεξεργάζεται την ομορφιά καταρρακώνει την ικεσία μας.