Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Τα πιο πολλά, τα πιο ωραία, τα΄δες απ΄την κλειδαρότρυπα- λουλούδια πεσμένα στο πάτωμα και μέσα στα παπούτσια σου. Καλύτερα λοιπόν να περπατάς ξυπόλητος μη σ΄ακούσουν.  

Αν δε σε περιγράψω στο βλέμμα μου, πώς να υπάρξεις, Αν δεν εικονίσω την εικόνα σου. Αν δε σε σχηματίσω στα χέρια μου, πώς να υπάρξεις, Αν...

Κάθε πρωί Καταργούμε τα όνειρα Χτίζουμε με περίσκεψη τα λόγια Τα ρούχα μας είναι μια φωλιά από σίδερο Κάθε πρωί Χαιρετάμε τους χτεσινούς φίλους Οι νύχτες μεγαλώνουν σαν αρμόνικες –Ήχοι, καημοί,...

Στο ταβάνι σχήματα τριαντάφυλλα και σχήματα αράχνη τα φώτα κίτρινα θαμπά σκοτεινά μεγάλα ψάρια στους πράσινους βαθιούς τοίχους καρφωμένα αίμα τρύπιες κουβέρτες και σπασμένα τζάμια η βροχή και ξάφνου μέσα στα χέρια...

Πες πού να χαράξω τʼ όνομά σου; Στον ουρανό; Είναι τόσο ψηλά Στα σύννεφα; Είναι τόσο φευγαλέα Στο δέντρο που κόβεται και καίγεται; Στο νερό που παρασύρει τα πάντα; Στο χώμα που ποδοπατείται και μέσα του...

Ό, τι έχω δικό σου. Μην βλέπεις τα μάτια μου που γεμίζουν χαρά Που τα χέρια μου τρέμουν σαν πουλιά φοβισμένα Που πλέουνε μέσα στο φως τα...

Τὰ βήματα τοῦ φθινοπώρου ἀντήχησαν νωρίς, κι εἶπε μὲ πίκρα ἡ ἀδελφή μου: «Ἡ νυχτερινὴ βροχὴ τὰ ρόδα μας τὰ μάδησε, ἀδελφούλη μου, καὶ τώρα;» Ἕνα βιβλίο ρομαντικὸ...

Κάτω από το παράθυρο μου πέρασε πάλι αυτός δόκανο για φεγγάρια Το κεφάλι του τετράγωνο κλουβί μέσα του ένα μάτι απ’ τα λίγα που περίσσεψαν της νύχτας μα όχι...

Είμαι ένας απλός, καθημερινός, αισιόδοξος άνθρωπος. Αλλά, δεν αντέχω τα παράθυρα χωρίς θέα. Τα παράθυρα βρίσκονται εκεί για να ταξιδεύουν τη ματιά. Για ν’ αποκαλύπτουν ορίζοντες. Για να...

Σαν φτάσει η ώρα του θανάτου θα ʼθελα τʼ ακριβά σου χέρια νʼ αγγίξουν τα ματόφυλλά μου κι ας είναι για στερνή φορά.   Να ζεις και να γλυκανασαίνεις το...