Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Κι όταν θα ρθει η στιγμή, και πάλι να κατεβώ προς το βυθό, χωρίς την πίστη, που έχουν άλλοι, μα και χωρίς να φοβηθώ, με την ψυχή που...

Όταν κολακεύεται, το πρόσωπό σου είναι σαν πινέλο βουτηγμένο στο χρώμα της ζωής που άξαφνα το έβαλαν κάτω από μια δέσμη       καθάριο νερό που εκρήγνυται. *Μετάφραση: Jazra...

Τὸ βράδυ, μαζεύεις ξύλα γιὰ τὸ τζάκι. Καὶ τὸ πρωί, ἂ τὸ πρωί, τί πικρὴ ποὺ εἶναι ἡ ζωὴ ὅλο μὲ τὶς στάχτες.  

Νέος, μοῦ ἂρεσε ἡ σιωπή καί πῶς λαχταροῦσα μέσα της νά ἀποσύρομαι. Ἀλλά, Θεέ μου, ὂχι μιά τέτοια σιωπή. Τί σόι σιωπή εἶναι αὐτὴ πού δέν γεννάει ποιήματα.  

(12 Ιουλίου 1904 - 23 Σεπτεμβρίου 1973)   Από τους τόσους ανθρώπους που είμαι, που είμαστε κανέναν δεν μπορώ να βρω: μου χάνονται κάτω από τα ρούχα φύγανε γι’ άλλη...

Θα 'ρθεί καιρός που θα αλλάξουν τα πράγματα. Να το θυμάσαι Μαρία. Θυμάσαι Μαρία στα διαλείμματα εκείνο το παιχνίδι που τρέχαμε κρατώντας τη σκυτάλη -μη βλέπεις εμένα- μην...

Δυο στήλες χαρακώστε για τις ζημιές της μέρας τούτης και τα κέρδη της.   Τα σοβαρά νοήματα, τις φωτεινές σας σκέψεις, τα διαβάσματα, τ' από τη μια γραμμή στην άλλη άτεγκτα...

Αγάπες που αγαπώ και πάθη που επιτρέπω: Ένας ζεστός καφές το πρωί. Το διάβασμα (όσο γίνεται πιο αργά) της εφημερίδας. Μια βροχή πότε-πότε για να πλένει τα...

Συγχώρεσέ τον Κύριε που θα παρουσιαστεί αναμάρτητος και δε θα 'χη απάντηση όταν τον ρωτήξης: "Εσύ τι έκανες τόσα χρόνια Εσύ πού σπαταλήθηκες τόσα χρόνια".    

Δὲν μπορῶ νὰ ξέρω, δὲν μπορῶ νὰ πῶ ἂν θὰ σ᾿ ἀγαπῶ ἴσαμε νὰ φτάσω στὴ στερνὴ τὴν ὥρα ὅπως, κι ὅσο, τώρα· Οὔτ᾿ ὁ ἔρωτάς μου ποὺ...