Ετικέτα: Βαγγέλης Ρουσσάκης

Ι. Θα το πω σε όλους πως την δικιά σου φωνή Κάποιος την χάραξε στον λάθος βράχο Κι έδυσε μαζί με το τελευταίο δελφίνι Στην σιωπή που άκουσα...

Τώρα υπάρχει ένα κενό ανάμεσα. Υπήρχε στην αρχή. Τότε που δεν σ' ήξερα. Μετά σε έμαθα. Και τώρα δεν σε ξέρω. Και υπάρχει πάλι...

Βραβεύθηκε από το κονκλάβιο κι έγινε κι εκείνος Το καλό χαρμάνι της τέχνης Το αψεγάδιαστο που τελειοποίησε Ο χρόνος κι η τριβή Και είχαν οι άπιστοι Και κριτές στο τέλος Μιαν...

Είναι ο έρωτας Τα σπασμένα πτερύγια Σε μια θάλασσα Ρηξικέλευθη Για τα γυμνά Όνειρα Πού δεν σου μίλησα Είναι ο έρωτας Τα ολόλευκα άνθη Ένα ultramarine Των σεντονιών σου Να ξυπνάμε Και να κοιτάμε Τα αστέρια Να λάμπουν Στον...

Ποιος είμαι Είναι μια φωτογραφία Εδώ είμαι κάπως μπλε Κοιτάζοντας μια θάλασσα Που δεν αγγίζω Συχνά μπερδεύομαι Με τις λέξεις Πού δεν λέγονται Γιατί δεν καπνίζω πολύ Μόνο στον ύπνο μου Ο καφές μου Από...

εσείς που κλείσατε στα χέρια σας τον έρωτα μαβί και που μιλήσατε με φθόγγους σιωπής τη νύχτα την έναστρη εσείς που ζήσατε τον ύπνο μακάρια κοινό και που τη...

τις λέξεις στο αλφάβητο τις έγραψαν σιωπή τα παιδιά πρέπει να μιλήσουν για τα πουλιά στα δέντρα και για τα σύγνεφα σε σχήμα τραπεζιού γιατί και την ποίηση τόσο την...

εσείς που κλείσατε στα χέρια σας τον έρωτα μαβί και που μιλήσατε με φθόγγους σιωπής τη νύχτα την έναστρη εσείς που ζήσατε τον ύπνο μακάρια κοινό και που τη...

Βλέπω το θολό σου πρόσωπο Στους καθρέπτες της νυκτός Είμαι πληγωμένος Σαν ένα πουλί Που περιποιείται Τα σπασμένα  φτερά του Μόνο στο σκοτάδι Χωρίς να βλέπει Χωρίς να μπορεί να πετάξει Χωρίς σε...

Ξέρεις... Δεν είναι η ανάγκη για έρωτα που ενώνει τούς ανθρώπους που ερωτεύονται. Αλλά η πίστη πως μια αγκαλιά θα είναι εκείνο το καταφύγιο που ψάχνουν...