Τη νύχτα η πορτοκαλιά σου κόμη εφώτιζε
τον γέρικο πύργο τ’ ουρανού
ψηλά ίσαμε γύρω απ’ τον πλανήτη Κρόνο
με ρούμι οι άγγελοι μεθυσμένοι
στέγνωναν εκεί τα μάλλινα φτερά τους
που ‘χανε μουλιάσει μες στην πρώιμη δροσιά
κι όμως μιαν εσπέρα η διαύγεια μαράθηκε
η ξανθοκόκκινη και ηλεκτρική κοτσίδα σου
σαν μετεωρίτης εξαχνώθηκε
μες στο πορσελάνινο κεφάλι σου
ενώ κάτι κάτω από τα ωχρά σου στήθη
ένα κομμάτι μολύβι είχε τινάξει
την καρδιά σου
(μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής)
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
