Τη σκιά σου σμιλεύω.

Της έχω ήδη αφαιρέσει τα χείλη,

τα κόκκινα και σκληρά: έκαιγαν.

Θα σ’ τα ‘χα φιλήσει

πολύ περισσότερο.

Ύστερα σταματάω στα μπράτσα σου,

τα σβέλτα, τα μακριά, τα νευρώδη.

Μου πρόσφεραν τον δρόμο

για να σ’ αγκαλιάσω.

Σου αφαιρώ το χρώμα, τον όγκο.

Σου κόβω το πέρασμα. Ερχόσουν

κατευθείαν σ’ εμένα. Εκείνο που πιότερο

πόνο μου έδωσε, επειδή σώπασες,

είναι η φωνή σου. Πυκνή, τόσο θερμή,

περισσότερο χειροπιαστή απ’ το σώμα σου.

Αλλά ήδη ετοιμαζόταν να μας προδώσει.

Έτσι

η αγάπη μου είναι ελεύθερη, λυτή

με την αποσαρκωμένη σκιά σου.

Και μπορώ να ζω μέσα σου

χωρίς να φοβάμαι

εκείνο που περισσότερο ποθώ,

το φιλί σου, την αγκαλιά σου.

Να υπάρχω με τη σκέψη πάντα

στα χείλη, στη φωνή,

στο σώμα

που εγώ ο ίδιος σου απέσπασα

για να μπορέσω, δίχως αυτά,

να σ’ αγαπήσω.

Εγώ, που τ’ αγαπούσα τόσο!

Και ν’ αγκαλιάσω ατέλειωτα, χωρίς λύπη

-καθώς φεύγει ασύλληπτη,

με τη μεγάλη μου αγάπη ξοπίσω της

η σάρκα στον δρόμο της-

το μόνο δυνατό σου σώμα:

το γλυκό, ιδεατό σου κορμί.


 

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους της αναρτήσεως είτε ολόκληρης, με οποιαδήποτε μεταβολή του ανωτέρω κειμένου και χωρίς την παράθεση του απευθείας συνδέσμου στην ανάρτηση αυτή που είναι: www.ologramma.art

Οι απόψεις των συντακτών είναι προσωπικές και το ologramma.art δεν φέρει καμία ευθύνη.

Το ologramma.art επιφυλάσσεται για την άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων του.
Προηγούμενο άρθροΠαράπονο, Οδυσσέας Ελύτης
Επόμενο άρθροO κήπος του έρωτα, Ουίλιαμ Μπλέικ
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017. Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ. Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό. Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια... Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων. Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία… Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή… Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.