Το κουδούνι της εξώπορτας χτυπούσε επίμονα, εγώ
αργοπορούσα ν’ ανοίξω, απολαμβάνοντας όπως πάντα την αγωνία μου.
Όταν άνοιξα ένας νέος στεκόταν έξω.
“Είσαι ο Αρθούρος Ρεμπώ
απ΄τη Σαρλεβίλ, είπα-τί θέλετε;”
“Κινδυνεύουμε και οι δυο” μου λέει.
Όμως
εγώ δεν έδωσα σημασία. Συνέχισα να σηκώνομαι αργά το πρωί,
έψηνα τσάι και διόρθωνα λίγο το καπέλο μου που
για να παραπλανώ τους διώκτες μου το φορούσα ακόμα και στον ύπνο μου.
Αλλά
το πρόβλημα ήταν μετά.
Πώς θα περνούσαν οι ώρες; Η μικρή κόρη
του κηπουρού είχε πεθάνει σ’ ένα νοσοκομείο απόρων,
οι φυλακισμένοι έκοβαν βόλτες στα γκρίζα προαύλια
χωρίς να κοιτάζουν τον ουρανό και το καφενείο “Η Ωραία Εποχή”
που μαζευόμαστε νέοι είχε κλείσει.
Καθόμουν λοιπόν και χαιρόμουν την ησυχία ή
ξεφύλλιζα δρομολόγια τραίνων ή πλοίων
(η αεροπλοΐα ήταν ακόμα για τους πολύ τολμηρούς
κι η λήθη πάντα για τους χαμένους).
“Αρθούρε, του λέω, πως μ΄ανακάλυψες; εμένα κανείς δεν με ξέρει.”
Χαμογέλασε. “Πάντα αγαπούσα τις ορτανσίες” είπε.
Και κατεβήκαμε τη σκάλα και πήραμε τους μεγάλους δρόμους
που δε βγάζουν πουθενά…
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
