Γοβάκια αδειανά
Άκουσα για εσένα.
Μπορώ να περιγράψω το χρώμα των μαλλιών σου.
Μίλησαν για εσένα.
Εγώ δε σε έμαθα.
Φονιάδες με κενά βλέμματα και βρόμικες ψυχές στέρησαν τις μέρες σας,
καυτά απομεσήμερα, ανταύγειες του ήλιου στο κορμί σας, «μουστάκια» του καφέ στα χείλη…
Κελί γραφείου
Έχει καιρό που μου ‘χει στενέψει το γραφείο…
Στενάχωρο και πνιγηρό πλέκει ύπουλα θηλιές στον νου.
Επιθανάτιοι ρόγχοι της χαράς λαλούν το τραγούδι της Λιγείας[1].
«Φταίνε οι σκέψεις σου», φωνάζει.
«πάχυναν και ξεχειλίζουν απ’ τα χαρτιά σου».
«Φταις που τις θρέφεις με λιπαρή τροφή».
Και τώρα;
Ας ρίξει κάποιος λίγο φως.
Γιατί το φως της λάμπας σκοτεινιάζει το μέσα μου.
Το βιβλίο σιωπά;
Το κρησφύγετο έγινε φυλακή μου;
Η λάμπα τρεμοπαίζει, φωτίζει, υποδεικνύει το κλειδί.
Στο άγγιγμα του ·ΝΕΟΝ ΕΠΙΓΡΑΦΕΣ· αναβοσβήνουν
«ΕΞΟΔΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ»
Τα παιδιά
Βουτάει χέρια
Κόκκινο στο παγωτό
Γλυκό το γέλιο.
Γέρνει κεφάλι
Ματιές που ανταμώνουν
Ρωγμές χρώματος.
Κίτρινα όλα
Ακόμη ζωγραφίζει
Και μόνος γελά
Μπογιά κυλάει
Κίτρινα χεράκια του
Άσπρη καρδιά του.
Το μυστικό του
Σχήμα ακαθόριστο
Δρόμος αχανής
Είναι όμορφα
Ψυχή μου πολύχρωμη
Όσα ‘συ φτιάχνεις.
*Φωτογραφία εξωφύλλου: Αναφορά στο ομώνυμο διήγημα του Έντγκαρ Άλαν Ποε.
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
