Κουράστηκα στην άκρη της αγκαλιάς σου
Κρεμάμενος
απ’ την επιφύλαξη
να αφεθούμε σε μνήμες χορτασμένες
από ένσημα βαρέων ανθυγιεινών ερώτων
Κουράστηκα
να προφέρω τα ονόματά μας
κρυφά
απ’ τις φωτογραφίες σου
που
με κοιτούν θολές απ’ το πάτωμα
Θέλω να κοιμηθώ βαθιά.
Γαλήνια.
Χωρίς τον φόβο των ερειπίων.
Στο κοιμητήρι μου
να ακούγεται
η ανάσα μου θεραπευμένη.
Κι όχι σαν κόχλασμα
απ’ την κόλαση.
Είμαι έτοιμος;
Καληνύχτα δύσθυμη νύχτα
Μαζεύω τα γύρω μου
να τα πνίξω στη λήθη
αυτού του Μαρτιάτικου ύπνου.
Εμένα θα με ξανάβρω
«εν τω μέσω της νυχτός»
Αύριο
θα ασχοληθώ με την κούραση
απ’ τις βροχές
που μου έτυχαν…
*Aπό τη συλλογή Διάφανα χρόνια, εκδ. Ναυτίλος, 2017
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
