Βίος, Βύρων Λεοντάρης

Ένας ο βίος κι αγύριστος κι όλα του αμετάκλητα

ό,τι είπαμε και πράξαμε δε σβήνει ούτε ξεγίνεται

μα η μνήμη βολοδέρνει όλο στο κακό.

Γιατί ποιος λογαριάζει το καλό ποιος το θυμάται

το ρίχνεις στο γιαλό και χάνεται

μα το κακό πώς να χαθεί που είναι χαμός

με τίποτε δε σβήνει ούτε ξεγίνεται

για πάντα μένει και μας τυραννάει.

 

Και δε μιλώ για τύψεις.

Αυτές λίγο -πολύ όλους μας βολεύουν

είναι κρυφές οι τύψεις δεν εκτίθενται και

δεν σε εκθέτουν

δε σου στερούν υπόληψη κι αυτοεκτίμηση

μυθοποιούν τα κρίματά σου και τα παρασταίνουν

μέσα σου περίτεχνα

με νέες πάντα ερμηνείες και εκδοχές

και στο άλλοθι του θεατή του εαυτού σου

νιώθεις σιγά -σιγά να γίνεται η συγκίνησή σου

αισθητική

εν τέλει μια ποιητική του ήθους

κι αν σε τρελαίνουν κάποτε σε ξαγοράρη πήγαινε…

Ντροπή ξέρεις τι είναι κι ένιωσες ποτέ σου;

Αυτή δεν κρύβεται εκτίθεται και σ’ εκθέτει σε

φτυσιές και λιθοβολισμούς

αυτή δεν έχει αντισήκωμα

δεν την καλύπτει τίποτε στο πρόσωπό σου

και στη γυμνή της θέα εξαγριώνονται

όσοι δεν ντρέπονται ή φοβούνται να ντραπούν,

οι ανώδυνοι και ανεπαίσχυντοι κι ειρηνικοί,

και σου χυμούν με λύσσα να σε ξαποστείλουν

σε ανεξιλέωτο θάνατο.

Ντροπή ξέρεις τι είναι κι ένιωσες ποτέ σου;

Ντροπή ν’ ανοίγει να σε καταπιεί η γή

ντροπή που έζησες

στον κόσμο ετούτον

 


 

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους της αναρτήσεως είτε ολόκληρης, με οποιαδήποτε μεταβολή του ανωτέρω κειμένου και χωρίς την παράθεση του απευθείας συνδέσμου στην ανάρτηση αυτή που είναι: www.ologramma.art

Οι απόψεις των συντακτών είναι προσωπικές και το ologramma.art δεν φέρει καμία ευθύνη.

Το ologramma.art επιφυλάσσεται για την άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων του.
Προηγούμενο άρθροΑπρίλης, Γιώργος Σεφέρης
Επόμενο άρθρο“Τα Πρωινά”
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017. Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ. Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό. Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια... Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων. Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία… Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή… Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.