Η Ύπαρξή μας τρύπωσε σε φυλλωσιές ελπίδας νύχτες
απόγνωσης που ο ήχος τους έγινε θρήνος
και ο θρήνος κύμα που άφησε τα ίχνη του ανεξίτηλα
στις διαδρομές της ψυχής μας.
Φωνές απ’ το βάθος του χρόνου
τις κρατώ σφιχτά με τα πλοκάμια μου.
Στο βάθος μια πόρτα που στο άνοιγμά της
μας οδηγεί σε δαιδαλώδεις διαδρομές άναρχων συναισθημάτων.
Οι αντοχές μας λιποτάχτησαν στα τόσα αδηφάγα χρόνια που πέρασαν.
Βουτιά στο μόχθο της ζωής μια ψυχή που ακόμα περιμένει.
Ανάσα χαράς που μας δροσίζει η ελπίδα,
που ξεπηδά απ’ τη σκιά των βράχων
ντυμένη με χρώματα ερεθιστικά ,δε συμβιβάζεται.
Οι Υπάρξεις μας ανταμώνουν στη δημιουργία,
στην ατέρμονη παράσταση που αντανακλάται στην άχνα της ζωής.
Carpe
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
