Γιατί άραγε αγαπήσαμε τα καλοκαίρια; Ίσως για τη γεωμετρική ελευθερία των αισθήσεων, των παραισθήσεων και των διαισθήσεων. Τα καλοκαίρια υπάρχουν εκεί όπου τα ορίζει η ψυχή μας. Η δική μου ταξιδεύει πάνω στα αφρισμένα κύματα της Δύσης. Αγάπησα πάντοτε την άγρια θάλασσα, τη φουρτουνιασμένη. Που τσακίζει στο διάβα της βράχια και λάθη και θύμησες. Που δε φιλάει γλυκά τα βότσαλα, αλλά που σκάβει βαθιά την άμμο για να χαράξει τις ιστορίες ηλιοκαμένων πλοίων.

Καμία τρικυμία δεν είναι άσπιλη. Θυμίζει το αναπόφευκτο της μοίρας. Το απατηλό της ωραιότητας. Τα ουρλιαχτά του Αιγαίου για τους άτυχους ναύτες. Τη φλογερή δύναμη του πάθους, της νιότης και του έρωτα. Ζωντανεύει αιθέριες και χιμαιρικές υπάρξεις που πάντα θα κουβαλάμε μέσα μας.

Εμείς κι η θάλασσα.


 

*Γράφει η Βαρβάρα Tζάμα.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους της αναρτήσεως είτε ολόκληρης, με οποιαδήποτε μεταβολή του ανωτέρω κειμένου και χωρίς την παράθεση του απευθείας συνδέσμου στην ανάρτηση αυτή που είναι: www.ologramma.art

Οι απόψεις των συντακτών είναι προσωπικές και το ologramma.art δεν φέρει καμία ευθύνη.

Το ologramma.art επιφυλάσσεται για την άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων του.
Προηγούμενο άρθροH απόλυτη ζωή μου, Άγγελος Σικελιανός
Επόμενο άρθρο|Νίκος Καρούζος
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1999. Είναι φοιτήτρια του τμήματος Φαρμακευτικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Το ενδιαφέρον και η προσήλωσή της στο αντικείμενο σπουδών της, στον άνθρωπο και την υγεία, είναι αδιαμφισβήτητα και άμεσα συνυφασμένα με το ανήσυχο πνεύμα της. Ωστόσο, από πολύ μικρή ηλικία πίστεψε στη δύναμη της συγγραφικής πένας, γιατί ένιωσε πως οι λέξεις αναπνέουν, ενώ στοιβαγμένες στη σειρά, αποκτούν ένα βάθος ασύλληπτο. Έτσι, έχει επιλέξει να πορεύεται παρέα με το αστείρευτο μεράκι της, την τέχνη της γραφής και ιδιαίτερα της ποίησης. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα δημιουργικής γραφής και έχει συμμετάσχει σε μαθητικούς λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, σε ορισμένους εκ των οποίων διακρίθηκε. Υπήρξε μέλος της συγγραφικής ομάδας στο blog του TEDxUoM 2019. Τον περασμένο χρόνο ένα ποίημά της συμπεριλήφθηκε σε έντυπη ποιητική συλλογή. Πέρα από την ποίηση και τη λογοτεχνία, αγαπά τις ξένες γλώσσες, τα ταξίδια, την έντεχνη μουσική και τις τέχνες στο σύνολό τους, με ιδιαίτερη αδυναμία στο θέατρο, χάρη στον ιδιαίτερο παλμό και τη μαγεία του. Νοσταλγική και ταυτόχρονα αεικίνητη, απεχθάνεται τη στασιμότητα και πιστεύει στη ζωή και το φως. Όπως άλλωστε της αρέσει να δανείζεται από το Γ. Ρίτσο: «Εμείς δεν ξέρουμε τι είναι η ομίχλη. Εμείς που λες όλα τα φτιάχνουμε στο φως.»