Η γυναίκα τελειοποιήθηκε.
Το νεκρό της

Σώμα φοράει το χαμόγελο του επιτεύγματος,
Η παραίσθηση μιας ελληνικής αναγκαιότητας

Κυλάει στις πτυχές της τηβένου της,
Τα γυμνά της

Πόδια μοιάζουν να λένε:
Ήρθαμε ως εδώ, στο τέλος

Κάθε νεκρό παιδί τυλιγμένο, ένα άσπρο φίδι
Το καθένα σ’ ένα μικρό

Κεσέ από γάλα, τώρα άδειο.
Τα έχει διπλώσει

Πάλι μέσα στο σώμα της σαν τα πέταλα
Του κλειστού τριαντάφυλλου όταν ο κήπος

Σκληραίνει και οι οσμές αιμορραγούν
Από τους γλυκούς, βαθιούς λαιμούς του λουλουδιού της νύχτας.

Η σελήνη δεν έχει κανένα λόγο να λυπάται για όλα αυτά,
Κοιτάζοντας μέσα από την κοκάλινη σκούφια της.

Είναι συνηθισμένη σ’ αυτού του είδους το πράμα.
Τα μαύρα της τρίζουν και έρπουν.


Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους της αναρτήσεως είτε ολόκληρης, με οποιαδήποτε μεταβολή του ανωτέρω κειμένου και χωρίς την παράθεση του απευθείας συνδέσμου στην ανάρτηση αυτή που είναι: www.ologramma.art

Οι απόψεις των συντακτών είναι προσωπικές και το ologramma.art δεν φέρει καμία ευθύνη.

Το ologramma.art επιφυλάσσεται για την άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων του.