Εξακολουθώ να μην πιστεύω

έρχεσαι δίπλα μου

και η νύχτα είναι μια χούφτα

αστεριών και ευθυμίας

δακτύλων γεύσεις ακούω και βλέπω

το πρόσωπό σου το μεγάλο σου διασκελισμό

τα χέρια σου, και ακόμα

ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω

ότι η επιστροφή σου έχει πολλά

να κάνει με σένα και με μένα

και για ξόρκι το λέω

και για τις αμφιβολίες το τραγουδώ

κανείς ποτέ δεν θα σε αντικαταστήσει

και τα πιο ασήμαντα πράγματα

αλλάζουν σε θεμελιώδεις

επειδή γυρνάς στο σπίτι

ωστόσο εξακολουθώ να

αμφιβάλλω σε αυτήν την τύχη

γιατί ο ουρανός σε έχει

μου φαίνεται φαντασία.

Αλλά έρχεσαι και είναι σίγουρο

και έρχεσαι με το βλέμμα σου

και γι’ αυτό η άφιξή σου

κάνει μαγικό το μέλλον

ακόμη και αν δεν είναι πάντα κατανοητές

οι ενοχές μου και οι καταστροφές μου

αλλά ξέρω ότι στα χέρια σου

ο κόσμος έχει νόημα

και αν φιλήσω με τόλμη

και το μυστήριο των χειλιών σου

δεν θα υπάρχουν αμφιβολίες ή άσχημες γεύσεις

θα σ ‘αγαπώ περισσότερο ακόμη.


 

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους της αναρτήσεως είτε ολόκληρης, με οποιαδήποτε μεταβολή του ανωτέρω κειμένου και χωρίς την παράθεση του απευθείας συνδέσμου στην ανάρτηση αυτή που είναι: www.ologramma.art

Οι απόψεις των συντακτών είναι προσωπικές και το ologramma.art δεν φέρει καμία ευθύνη.

Το ologramma.art επιφυλάσσεται για την άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων του.
Προηγούμενο άρθρο|Οsho
Επόμενο άρθρο|Γιώργος Σεφέρης
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017. Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ. Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό. Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια... Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων. Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία… Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή… Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.