Η γυναίκα έχει τελειοποιηθεί.
Το νεκρό της

Σώμα φοράει το χαμόγελο της επίτευξης,
Η ψευδαίσθηση μιας ελληνικής αναγκαιότητας

Ρέει στις πτυχές της τηβένου της,
Τα γυμνά της

Πόδια μοιάζουν να λένε:
Φτάσαμε ως εδώ,αρκεί.

Κάθε νεκρό παιδί κουλουριασμένο, λευκό ερπετό,
Ένα σε κάθε μικρή

Κανατούλα του  γάλακτος, τώρα άδεια.
Τα έχει διπλώσει

Ξανά στο σώμα της, όπως τα πέταλα
Ενός ρόδου που κλείνουν όταν ο κήπος

Πετρώνει και  αρώματα αιμορραγούν
Από τους γλυκείς, βαθείς λαιμούς του νυχτολούλουδου.

Η σελήνη δεν έχει λόγο να θλίβεται,
Ατενίζοντας επίμονα μέσα απ’ την  οστέινη κουκούλα της.

Είναι συνηθισμένη σε τέτοιου είδους πράγματα.
Οι σκοτεινιές της τριζοβολούν και έλκουν.


Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους της αναρτήσεως είτε ολόκληρης, με οποιαδήποτε μεταβολή του ανωτέρω κειμένου και χωρίς την παράθεση του απευθείας συνδέσμου στην ανάρτηση αυτή που είναι: www.ologramma.art

Οι απόψεις των συντακτών είναι προσωπικές και το ologramma.art δεν φέρει καμία ευθύνη.

Το ologramma.art επιφυλάσσεται για την άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων του.