Κρατῶ λουλοῦδι μᾶλλον.

Παράξενο.

Φαίνετ᾿ ἀπ᾿ τὴ ζωή μου

πέρασε κῆπος κάποτε.

Στὸ ἄλλο χέρι

κρατῶ πέτρα.

Μὲ χάρη καὶ ἔπαρση.

Ὑπόνοια καμιὰ

ὅτι προειδοποιοῦμαι γι᾿ ἀλλοιώσεις,

προγεύομαι ἄμυνες.

Φαίνετ᾿ ἀπ᾿ τὴ ζωή μου

πέρασε ἄγνοια κάποτε.

Χαμογελῶ.

Ἡ καμπύλη του χαμόγελου,

τὸ κοῖλο αὐτῆς τῆς διαθέσεως,

μοιάζει μὲ τόξο καλὰ τεντωμένο,

ἕτοιμο.

Φαίνετ᾿ ἀπ᾿ τὴ ζωή μου

πέρασε στόχος κάποτε.

Καὶ προδιάθεση νίκης.

Τὸ βλέμμα βυθισμένο

στὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα:

τὸν ἀπαγορευμένο καρπὸ

τῆς προσδοκίας γεύεται.

Φαίνετ᾿ ἀπ᾿ τὴ ζωή μου

πέρασε πίστη κάποτε.

Ἡ σκιά μου, παιχνίδι τοῦ ἥλιου μόνο.

Φοράει στολὴ δισταγμοῦ.

Δὲν ἔχει ἀκόμα προφθάσει νὰ εἶναι

σύντροφός μου ἢ καταδότης.

Φαίνετ᾿ ἀπ᾿ τὴ ζωή μου

πέρασ᾿ ἐπάρκεια κάποτε.

Σὺ δὲν φαίνεσαι.

Ὅμως γιὰ νὰ ὑπάρχει γκρεμὸς στὸ τοπίο,

γιὰ νά ῾χω σταθεῖ στὴν ἄκρη του

κρατώντας λουλούδι

καὶ χαμογελώντας,

θὰ πεῖ πὼς ὅπου νά ῾ναι ἔρχεσαι.

Φαίνετ᾿ ἀπ᾿ τὴ ζωή μου

ζωὴ πέρασες κάποτε.


 

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους της αναρτήσεως είτε ολόκληρης, με οποιαδήποτε μεταβολή του ανωτέρω κειμένου και χωρίς την παράθεση του απευθείας συνδέσμου στην ανάρτηση αυτή που είναι: www.ologramma.art

Οι απόψεις των συντακτών είναι προσωπικές και το ologramma.art δεν φέρει καμία ευθύνη.

Το ologramma.art επιφυλάσσεται για την άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων του.
Προηγούμενο άρθρο10ο Διεθνές Φεστιβάλ Τουριστικών Ταινιών Αμοργού & 17ο Συνέδριο Πολιτισμού και Τουρισμού «ΥΠΕΡΙΑ» 2019
Επόμενο άρθροΛαϊκό ζευγάρι, Χρίστος Λάσκαρης
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017. Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ. Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό. Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια... Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων. Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία… Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή… Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.