Μια μέρα θα σου γράψω ένα ποίημα που δε θα μιλάει για τον
αέρα ή για τη νύχτα
ένα ποίημα χωρίς τα ονόματα των λουλουδιών, χωρίς γιασεμιά
ή μανόλιες.
Μια μέρα θα γράψω ένα ποίημα χωρίς πουλιά ούτε πηγές, ένα
ποίημα που θ’ αποφεύγει τη θάλασσα
και δε θα κοιτάζει τα’ άστρα.
Μια μέρα θα σου γράψω ένα ποίημα που θα μιλάει μόνο για το
χάδι στο δέρμα σου
και τα μεταφράζει τη ματιά σου σε λέξεις.
Χωρίς συγκρίσεις, χωρίς μεταφορές, μια μέρα θα γράψω
ένα ποίημα που θα έχει το άρωμά σου,
ένα ποίημα με τους παλμούς της καρδιάς σου, με τη
συνθλιπτική περίπτυξη των χεριών σου.
Μια μέρα θα σου γράψω ένα ποίημα, το τραγούδι της ευτυχίας
μου.
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
