Εγώ θα σου βρω ποιον ν’ αγαπήσεις,
πριν πάψεις να είσαι παιδί:
ύστερα είναι δική σου δουλειά ν’ ανοίξεις το συρτάρι σου
και να φας τις ταλαιπωρίες σου.
Έχω έγκλειστες βασίλισσες
σα μέλισσες, στην εξουσία μου,
και συ θα τις δεις μια – μια
πώς ξένουνε το μέλι
για να ντυθούνε στα μήλα,
για να σκαρφαλώσουνε στις κερασιές,
για να πλαντάξουνε από θάμπος.
Σου φυλάω τούτες τις άγριες αρραβωνιαστικές
που θα υφάνουνε την άνοιξη
και δεν ξέρουνε τι είναι κλάμα.
Στο ρολόι του καμπαναριού
κρύψου ὀταν θα παρελαύνουν
οι φουντωμένες από αμάραντο,
οι στερνές νιφάδες του χιονιού,
οι χαμένες, οι νικηφόρες,
οι κιτρινοστεφανωμένες,
οι κατάσκουρες,
και μερικές νωχελικά τρυφερές
πού θα στήσουνε το διάφανο χορό τους,
ενώ άλλες θα περνάνε φλόγινες,
φευγαλέες σα μετέωρα.
Πες μου ποια θέλεις, ακόμα και τώρα.
Πιο αργά θάναι πια άργά.
Σήμερα πιστεύεις όλα όσα σου ιστορώ.
Αύριο θ’ αρνηθείς το φως.
Είμαι αυτός που κατασκευάζει όνειρα,
και στο σπίτι μου από πέτρα και φτερό
μ’ ένα μαχαίρι κι’ ένα ρολόι
σκίζω τα σύννεφα και τα κύματα,
και μ’ όλα τούτα τα στοιχεία
ρυθμίζω την καλλιγραφία μου
και κάνω να μεγαλώνουν όντα χωρίς οδό
που ακόμα δεν μπορούσαν να γεννηθούν.
Αυτό που εγώ θέλω είναι να σ’ αγαπούν
και να μη γνωρίσεις το θάνατο.
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
