Στον Φεντερικο Γκαρθια Λόρκα
Αφέγγαρη νύχτα
Η νύχτα που έφυγες
Κι ονειρεύτηκες τόσο πολύ
Τα όμορφα φεγγάρια
Του Γουαδαλκιβιρ
Ανέπνευσες πρώτη φορά
Στον κόσμο
Κι άνθισε ο κόσμος
Κόκκινος
Μία πάναστρη νύχτα
Πανσέληνος ολοόιομη
Και αυτό είναι κάτι
Ντύθηκες κόκκινος
Όταν μαύρα μόνο
Μπορούσε ανθρώπινο μάτι να δει
Κι αυτό είναι κάτι
Ολόκληρο το κόκκινο του έρωτα
Έβαψες ένα βράδυ το φεγγάρι
Κι αυτό είναι κάτι
Είθε όλοι
Στο κόκκινο να ντυνόμασταν
Κι αξίωση να βλέπαμε το κόκκινο
Όπως το είδες την ύστατη νύχτα σου
Στο βλέμμα σου
Ένα ολόγιομο κόκκινο φεγγάρι
Πήρε άναρχη πνοή
Κι αυτό δεν είναι λίγο
Οι κόκκινες λέξεις σου
Οι κόκκινες λέξεις
Κάθε έκφανσης του έρωτα
Δεν θα δύσουν ποτέ
Κι αυτό είναι το πάντα
…
Ο Βαγγέλης Ρουσσάκης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κάρπαθο. Αποφοίτησε από το τμήμα ιστορίας και αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Αγάπησε από παιδί τη Λογοτεχνία, γιατί μέσα από εκείνην ξέφευγε από τον κόσμο που πολλές φορές επιβάλλεται στους ανθρώπους. Έκτοτε ανακάλυψε κι άλλες αγάπες. Όλες είχαν να κάνουν με μικρά – μικρά κομμάτια που κρύβονται μέσα σε ψυχές και περιμένουν να αναδυθούν. Πολλές από τις αγάπες του, τις εφηύρε γιατί ήταν εκείνες που χρειαζόταν, για να μην επιβιώνει μόνο. Τώρα, ξανά μαθαίνει να ψάχνει για χρώματα, και στιγμές και κομμάτια μικρά. Με την γνώση πως δεν θα τα βρει ποτέ όλα. Του αρκεί. Ταξιδεύει.
