Στον Φ. Γ. Λόρκα
Δεν σε αγγίζει ούτε
η καλοκαιρινή δροσιά
ούτε το κύμα στο ακροθαλάσσι
ούτε τα ρόδινα μάγουλα
ούτε και το λινό μαξιλάρι μιας Κυριακής
Για σένα δεν θα απονείμει χάρη ο κύκνος
μόνο το πρώτο φτερούγισμα του
και για σε- το ανήλιαγο πρωινό
θα ράνει ηλίανθους στους κήπους
του φθινοπώρου
Οι κόκκινοι ουρανοί
σαν αχός και σαν κυματισμός
θα αναγγείλουν το πρώτο σου γράμμα
και ο έρωτας θα είναι ένα δελφικό άγαλμα

σμιλεμένο από το ντουέντε σου


Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους της αναρτήσεως είτε ολόκληρης, με οποιαδήποτε μεταβολή του ανωτέρω κειμένου και χωρίς την παράθεση του απευθείας συνδέσμου στην ανάρτηση αυτή που είναι: www.ologramma.art

Οι απόψεις των συντακτών είναι προσωπικές και το ologramma.art δεν φέρει καμία ευθύνη.

Το ologramma.art επιφυλάσσεται για την άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων του.
Προηγούμενο άρθρο“Ωκεάνιο Συναίσθημα”, Λίλλυ Ιουνίου
Επόμενο άρθρο «Τί οὖν, ὦ Διοτίμα;»
Ο Βαγγέλης Ρουσσάκης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κάρπαθο. Αποφοίτησε από το τμήμα ιστορίας και αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Αγάπησε από παιδί τη Λογοτεχνία, γιατί μέσα από εκείνην ξέφευγε από τον κόσμο που πολλές φορές επιβάλλεται στους ανθρώπους. Έκτοτε ανακάλυψε κι άλλες αγάπες. Όλες είχαν να κάνουν με μικρά - μικρά κομμάτια που κρύβονται μέσα σε ψυχές και περιμένουν να αναδυθούν. Πολλές από τις αγάπες του, τις εφηύρε γιατί ήταν εκείνες που χρειαζόταν, για να μην επιβιώνει μόνο. Τώρα, ξανά μαθαίνει να ψάχνει για χρώματα, και στιγμές και κομμάτια μικρά. Με την γνώση πως δεν θα τα βρει ποτέ όλα. Του αρκεί. Ταξιδεύει.