Δεν έχω κρύψει τα πάντα μέσα μου
υπάρχουν λέξεις που δεν γίνεται να κρυφτούν
και αισθήματα που όσο και να τα σκάψεις
εκείνα πάντα θα ψάχνουν το φως
αγαπούσα και εγώ κάποτε
και ήταν μια αγάπη όμορφη
το παρελθόν σε ένα παρόν ξεγραμμένο
και αν αυτό δεν είναι θρήνος
είναι σίγουρα το αποχαιρετιστήριο ενός έρωτα
και αν υπήρχαν λέξεις δεν θα ήξερα να τις γράψω
ξέρω μόνο πως γεννήθηκα για ένα άλλο κορμί
και εκείνο το κορμί έγινε μια θηλιά που με έπνιξε
τώρα ναυάγιο μιας άλλης εποχής έρωτα
κάτι προσμένω στις μέρες και δεν είμαι ονειροπόλος
μπορώ να συνηθίσω στο γκρίζο
και αυτό δεν αρμόζει στα ποιήματα
πίστευα κάποτε πολύ στον έρωτα
και σε εκείνην την εποχή τη δική μας
τώρα σαν να τελείωσαν οι υποσχέσεις
σαν να έληξαν οι αναμονές
και όλα να είναι ένα adagio
όπου κλαίω τις νύχτες
αναβλύζοντας το δάκρυ του έρωτα
που ήταν να ήσουν και δεν έγινες
δεν είναι πως δεν είχα να σου δώσω έναν έρωτα
…
Ο Βαγγέλης Ρουσσάκης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κάρπαθο. Αποφοίτησε από το τμήμα ιστορίας και αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Αγάπησε από παιδί τη Λογοτεχνία, γιατί μέσα από εκείνην ξέφευγε από τον κόσμο που πολλές φορές επιβάλλεται στους ανθρώπους. Έκτοτε ανακάλυψε κι άλλες αγάπες. Όλες είχαν να κάνουν με μικρά – μικρά κομμάτια που κρύβονται μέσα σε ψυχές και περιμένουν να αναδυθούν. Πολλές από τις αγάπες του, τις εφηύρε γιατί ήταν εκείνες που χρειαζόταν, για να μην επιβιώνει μόνο. Τώρα, ξανά μαθαίνει να ψάχνει για χρώματα, και στιγμές και κομμάτια μικρά. Με την γνώση πως δεν θα τα βρει ποτέ όλα. Του αρκεί. Ταξιδεύει.
