Για την Αθανασία
Απόψε η μάνα δεν κοιμήθηκε.
Είχε στο νου της το παιδί.
Άρμεξε τους γαλαξίες -να μην του λείψει γάλα-
και εκείνη χόρτασε όταν το παιδί δεν πεινούσε πια,
έστυψε ένα σύννεφο επάνω στο καυτό του πρόσωπο
και τα μάτια της βράχηκαν από στοργή,
ξεκόλλησε για λίγο το φεγγάρι απ΄ τη σκεπή του κόσμου
να δροσίσει τα παρθένα του όνειρα με πανσελήνιο φως
και τα χέρια της βάφτηκαν χρυσά από την ωραιότητα της σελήνης.
Ύστερα κουράστηκε να ψηλαφεί τον ουρανό
μα σκέφτηκε τα παιδιά που μεγάλωσαν
κι έραψε μια προσευχή στην ποδιά του ανέμου
να ξεγλιστρήσει απ’ τις χαραμάδες των γινωμένων άστρων
ίσα με τα αυτιά του παιδιού, που δεν έχει πια ματωμένα γόνατα…
και τι μ’ αυτό;
Εκείνη αντλεί ζωή απ’ την ανάσα του παιδιού.
Είναι η τελειότερη εκδοχή της αγάπης,
η ατόφια υπέρβαση του εγώ, η αιώνια Ιθάκη του απόπλου μας.
Λέγεται μάνα.
Γιορτή της μητέρας 2021
Γράφει η Βαρβάρα Τζάμα.
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1999. Είναι φοιτήτρια του τμήματος Φαρμακευτικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Το ενδιαφέρον και η προσήλωσή της στο αντικείμενο σπουδών της, στον άνθρωπο και την υγεία, είναι αδιαμφισβήτητα και άμεσα συνυφασμένα με το ανήσυχο πνεύμα της. Ωστόσο, από πολύ μικρή ηλικία πίστεψε στη δύναμη της συγγραφικής πένας, γιατί ένιωσε πως οι λέξεις αναπνέουν, ενώ στοιβαγμένες στη σειρά, αποκτούν ένα βάθος ασύλληπτο. Έτσι, έχει επιλέξει να πορεύεται παρέα με το αστείρευτο μεράκι της, την τέχνη της γραφής και ιδιαίτερα της ποίησης. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα δημιουργικής γραφής και έχει συμμετάσχει σε μαθητικούς λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, σε ορισμένους εκ των οποίων διακρίθηκε. Υπήρξε μέλος της συγγραφικής ομάδας στο blog του TEDxUoM 2019. Τον περασμένο χρόνο ένα ποίημά της συμπεριλήφθηκε σε έντυπη ποιητική συλλογή.
Πέρα από την ποίηση και τη λογοτεχνία, αγαπά τις ξένες γλώσσες, τα ταξίδια, την έντεχνη μουσική και τις τέχνες στο σύνολό τους, με ιδιαίτερη αδυναμία στο θέατρο, χάρη στον ιδιαίτερο παλμό και τη μαγεία του. Νοσταλγική και ταυτόχρονα αεικίνητη, απεχθάνεται τη στασιμότητα και πιστεύει στη ζωή και το φως. Όπως άλλωστε της αρέσει να δανείζεται από το Γ. Ρίτσο: «Εμείς δεν ξέρουμε τι είναι η ομίχλη. Εμείς που λες όλα τα φτιάχνουμε στο φως.»
