Κουβαλώ την καρδιά σου μαζί μου (την κουβαλώ στην

 

καρδιά μου) δεν είμαι ούτε στιγμή χωρίς αυτήν (όπου

πηγαίνω εκεί πας, καλή μου· και ό,τι

καμώνεται από μονάχα εμένα είναι δικό σου κάμωμα, ακριβή μου)

 

φοβάμαι

μοίρα καμιά (γιατί εσύ είσαι η μοίρα μου, γλυκιά μου) θέλω

κόσμο κανένα (γιατί ωραία είσαι κόσμε μου, αληθινή μου)

και είσαι εσύ ό,τι ένα φεγγάρι εννόησε ποτέ

και ό,τι ένας ήλιος ποτέ θα τραγουδήσει εσύ είσαι

 

να το βαθύτερο όλων μυστικό που ουδείς γνωρίζει

(να η ρίζα από την ρίζα και ο ανθός απ’ τον ανθό

κι ο ουρανός από τον ουρανό του δέντρου που λέγεται ζωή· που φύεται

ψηλότερο απ’ όσο μπορεί να ελπίζει η ψυχή ή το μυαλό να κρύψει)

και να το θαύμα εκείνο που κρατάει τα άστρα χωριστά

 

κουβαλώ την καρδιά σου (την κουβαλώ στην καρδιά μου)

 

μόνο με την άνοιξη

 


 

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους της αναρτήσεως είτε ολόκληρης, με οποιαδήποτε μεταβολή του ανωτέρω κειμένου και χωρίς την παράθεση του απευθείας συνδέσμου στην ανάρτηση αυτή που είναι: www.ologramma.art

Οι απόψεις των συντακτών είναι προσωπικές και το ologramma.art δεν φέρει καμία ευθύνη.

Το ologramma.art επιφυλάσσεται για την άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων του.
Προηγούμενο άρθροΕΝΟΧΗ, Μελπομένη Τ. Λαζαρίδου
Επόμενο άρθροὍταν μοῦ λείπῃς, Γεώργιος Δροσίνης
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017. Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ. Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό. Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια... Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων. Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία… Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή… Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.