Από τους γοφούς σου ως τα πέλματα σου

θέλω να κάνω ένα μακρύ ταξίδι.

 

Είμαι πιο μικρός κι από έντομο.

 

Προχωρώ απ’ αυτούς τους λόφους,

έχουν το χρώμα της βρόμης,

έχουν σημάδια πολύ λεπτά

που μόνο εγώ γνωρίζω,

εκατοστά καμένα,

ωχρές προοπτικές.

 

Εδώ υπάρχει ένα μικρό βουνό.

Ποτέ δεν θα φύγω απ’ αυτό.

Ω! τι γιγάντιο μούσκλι!

Κι ένας κρατήρας, ένα τριαντάφυλλο

από φωτιά που έχει πάρει υγρασία.

 

Τα πόδια σου κατεβαίνω

σαν να γνέθω μια σπείρα

ή ταξιδεύω κοιμισμένος

και φτάνω ως τα γόνατα σου

με τη στρογγυλή σκληράδα

σαν να φτάνω στις στέρεες κορυφές

μιας διάφανης ηπείρου.

 

Από τα πόδια σου γλιστράω,

στα οκτώ ανοίγματα

ανάμεσα στα μυτερά, αργοκίνητα,

σε σχήμα χερσονήσων, δάκτυλα σου,

κι από αυτά στο κενό του λευκού σεντονιού

πέφτω, ψάχνοντας τυφλός

και πεινασμένος το περίγραμμα σου

καυτού αγγείου!

 


 

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους της αναρτήσεως είτε ολόκληρης, με οποιαδήποτε μεταβολή του ανωτέρω κειμένου και χωρίς την παράθεση του απευθείας συνδέσμου στην ανάρτηση αυτή που είναι: www.ologramma.art

Οι απόψεις των συντακτών είναι προσωπικές και το ologramma.art δεν φέρει καμία ευθύνη.

Το ologramma.art επιφυλάσσεται για την άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων του.
Προηγούμενο άρθρο|Fernando Pessoa
Επόμενο άρθροΤα Εις Εαυτόν, Μάρκος Αυρήλιος
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017. Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ. Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό. Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια... Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων. Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία… Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή… Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.