Σας αντάμωσα κι όλο το παρελθόν
της έμπειρης καρδιάς, ζωντάνεψε ξανά.
Τα ωραία χρόνια θυμήθηκα,
ζεστάθηκε η καρδιά μου…
Σαν ενός ολόγιομου φθινόπωρου
τυχαίες μέρες και ώρες,
που αίφνης μυρίζει άνοιξη
και κάτι μέσα μας ανασκιρτά,
και έτσι, κυκλωμένος απ’ τις πνοές
των χρόνων της πληρότητας
ή και της ξεχασμένης απόλαυσης,
παρατηρώ τα ωραία χαρακτηριστικά…
Σας βλέπω σαν σε όνειρο,
μετά από έναν αιώνα.
Και να που ζωντανεύουν πάλι οι ήχοι
που ουδέποτε είχαν πάψει μέσα μου!…
Δεν είναι μια ανάμνηση,
είναι η ζωή που μίλησε ξανά –
και μένει ίδια η γοητεία σας
και ίδιος ο έρωτας που έχω στην ψυχή!…
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
