Αν έχεις χάσει τ’ όνομά σου
θ’ ανακαταλάβουμε τη βελονιά των πιο μοναχικών
δρόμων
για να σε καλέσουμε δίχως να σε κατονομάσουμε.
Αν έχεις χάσει το σπίτι σου,
θα ξεγελάσουμε τους φρουρούς της
φυλακής
ώσπου να τους αφήσουμε με τη σκιά τους και δίχως τους
τοίχους τους.
Αν έχεις χάσει την αγάπη
θα δημοσιεύσουμε μια μεγάλη αναγγελία από περιστέρια
γυμνά
για να καθυστερήσουμε τη ζωή και να σου δώσουμε χρόνο.
Αν έχεις χάσει τα όριά σου,
θα διατρέξουμε τον αιματηρό λαβύρινθο
ώσπου να υψώσουμε άλλη μορφή από τα βάθη του.
Αν έχεις χάσει την ηχώ σου ή την προέλευσή σου,
θα τις ψάξουμε, αλλά προς τα μπροστά,
στον τελικό ναό των προελεύσεων.
Μόνο αν έχεις χάσει την απώλειά σου,
θα κόψουμε ένα νήμα
για να ξεκινήσουμε απ’ την αρχή.
.
(Μετάφραση: Νάταλι Φύτρου)
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
