Τι ωραία που είσαι αγαπημένη μου.
Τα μάτια σου σαν περιστέρια
Πίσω από το πέπλο σου.
Κοπάδι γίδια τα μαλλιά σου
Που κατεβαίνουν τις πλαγιές,
Κοπάδι κουρεμένα πρόβατα τα δόντια σου,
Που ανηφορίζουνε λουσμένα, όλα με δίδυμα
Και στείρο ανάμεσά τους δεν υπάρχει.
Τα χείλη σου σαν κόκκινο γαϊτάνι,
Γλυκιά η φωνή σου,
Τα μάγουλά σου σαν το ρόδι
Πίσω από το πέπλο σου.
Ο λαιμός σου περήφανος σαν πύργος,
Που’ ναι χτισμένος με βασιλικές κορώνες,
Με τις ασπίδες των αντρειωμένων.
Τα δυο βυζιά σου δίδυμα ζαρκαδάκια
Που παίζουνε ανάμεσα στα κρίνα.
*Μιχάλης Γκανάς, Άσμα Ασμάτων (Ελεύθερη Απόδοση), Μελάνι 2005.
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
