«Είσαι Δική μου, είμαι Δικός Σου!

Αυτό μονάχα με γεμίζει,

αυτό μονάχα με στυλώνει,

αυτό μονάχα με κρατάει στη γη!

Οι ρίζες του είναι μας είναι μπλεγμένες

κάτου από το χώμα

κι ολοένα μπλέχονται

και σμίγουνε κι αναζητιώνται και τυλίγονται

και πιάνονται κι ένας χυμός μονάχα ανηφορίζει

βουίζοντας στις φλέβες μας

κι ένας καημός ανοίγει αδιάκοπα

σ’ αυτό το χωρισμό την αγκαλιά μας!

 

Α, πώς δουλεύει μέρα – νύχτα μέσα μου,

στο σώμα μου όλο,

από τα νύχια στην κορφή,

αυτή η αδιάκοπη αναζήτηση του νου μου για το νου Σου,

των ματιών μου για τα μάτια Σου,

της πνοής μου για την πνοή Σου,

των ριζών μου για τις ρίζες Σου.

Ούτε δευτερόλεπτο δεν σταματά η αδιάκοπη,

η ακοίμητη αίσθησή της.

Και μήτ’ έχω μέσα μου άλλη αίσθηση ζωής!

Να Σε ζητώ μ’ όλες τις ίνες μου όλες τις στιγμές,

να κολυμπάω αντίστροφα στο ρέμα της απόστασης για να Σε αγγίξω.

Αυτή είναι τώρα η φοβερή, η ακοίμητη, η απόλυτη ζωή μου.

Και θα τη ζήσω, όσο που ρίζες, κλώνοι και κορμός

θα γίνουν αιώνια Ενα

κι η πνοή του Σύμπαντος

στα φρένα μας

μια μόνη Μουσική…»


 

 

 2 Ιουλίου 1939, Αθήνα – «Γράμματα στην Άννα»
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους της αναρτήσεως είτε ολόκληρης, με οποιαδήποτε μεταβολή του ανωτέρω κειμένου και χωρίς την παράθεση του απευθείας συνδέσμου στην ανάρτηση αυτή που είναι: www.ologramma.art

Οι απόψεις των συντακτών είναι προσωπικές και το ologramma.art δεν φέρει καμία ευθύνη.

Το ologramma.art επιφυλάσσεται για την άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων του.
Προηγούμενο άρθρο|Frida Kahlo
Επόμενο άρθροΕμείς κι η θάλασσα.
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017. Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ. Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό. Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια... Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων. Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία… Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή… Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.