Ήσουν όμορφος.
Δεν σου το είπα ποτέ.
Γι’ αυτό τα δάχτυλά μου σκάλωναν στα φρύδια
και τις σχισμές των ματιών σου.
Ήθελα να σε κλείσω στις χούφτες μου
και να σε φυλάξω στο στήθος μου.
Ποτέ δεν έφτανε να σε κοιτάζω.
Ήσουν τόσο όμορφος.
Κανείς δε σε είδε από γωνίες που σε είδα.
Ούτε εκείνοι που σε βλέπουν κάθε μέρα.
Κι εγώ, μέσα σε μικρά κουτιά,
σε μοτίβα χρόνου, έκλεβα στοιχεία
από το πρόσωπό σου, γιατί τό’ ξερα
πως θα σε χάσω.
Κι όταν σε θυμάμαι πονώ.
Αν είμαι όρθια και το σκεφτώ, ζαλίζομαι.
Μουδιάζουνε τα γόνατα και τα καλάμια μου,
και το στομάχι γίνεται μεμβράνη με οξύ,
η ανάσα μου λεπτή και κόβει σα ξυράφι
και το κεφάλι μου βαρύ από τύψεις.
Τύψεις που σε άφησα.
Χωρίς να πέσω λίγο ακόμα.
Λίγο ακόμα να τσαλακώσω τα όριά μου.
Λίγο ακόμα να ξεπεράσω την υπομονή μου,
να ξεπεράσω τα νεύρα μου,
να πέσω στο πάτωμα,
να ξαπλώσω δίπλα στο τίποτα,
να κάνω κάτι.
Να σου πω, φύγε
και να σε κρατήσω
την τελευταία στιγμή.
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
