ΚΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ  ΑΥΤΗΣ… ΓΥΝΑΙΚΑ

Η γυναίκα της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας

 

 

ΕΛΕΝΗ ΤΟΥ ΕΥΡΥΠΙΔΗ ( Οὐκ ἦλθον ἐς γῆν Τρῳάδ’, ἀλλ’ εἴδωλον ἦν )

Πίσω απ’ τη σκιά σου, Ωραία Ελένη,

κρύφτηκε ένας Νείλος, και δυο αστέρια,

σε θωρούν ακόμα, μάτια της Τροίας,

«Δεν είναι αλήθεια.»

ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΤΟΥ ΑΙΣΧΥΛΟΥ ( Ἔρως ἀνίκατε μάχαν … )

«Κάρα της Ισμήνης, τάφος τού πρέπει,

νόμος μου το χρέος, βουβό το κράτος.

Έρωτα γλυκύ μου, κρατώ τα βέλη,

μα φεύγω μόνη.»

ΜΗΔΕΙΑ ΤΟΥ ΕΥΡΥΠΙΔΗ  ( … ὅταν δ’ ἐς εὐνῆν ἠδικημένη κυρῇ οὐκ ἔστιν ἄλλη φρὴν μιαιφονωτέρα)

Ερινύα πόθου, σε κατατρέχει,

κόρη της Κολχίδας, και πάντα ξένη.

«Μάνα κι αν θυσιάσεις, τα δάκρυά μας,

θα σε λυτρώσουν;»

 

*Γράφει η Βαρβάρα Τζάμα.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους της αναρτήσεως είτε ολόκληρης, με οποιαδήποτε μεταβολή του ανωτέρω κειμένου και χωρίς την παράθεση του απευθείας συνδέσμου στην ανάρτηση αυτή που είναι: www.ologramma.art

Οι απόψεις των συντακτών είναι προσωπικές και το ologramma.art δεν φέρει καμία ευθύνη.

Το ologramma.art επιφυλάσσεται για την άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων του.
Προηγούμενο άρθρο|Δ. Π. Παπαδίτσας
Επόμενο άρθροΑντηλιά, Τίτος Πατρίκιος
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1999. Είναι φοιτήτρια του τμήματος Φαρμακευτικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Το ενδιαφέρον και η προσήλωσή της στο αντικείμενο σπουδών της, στον άνθρωπο και την υγεία, είναι αδιαμφισβήτητα και άμεσα συνυφασμένα με το ανήσυχο πνεύμα της. Ωστόσο, από πολύ μικρή ηλικία πίστεψε στη δύναμη της συγγραφικής πένας, γιατί ένιωσε πως οι λέξεις αναπνέουν, ενώ στοιβαγμένες στη σειρά, αποκτούν ένα βάθος ασύλληπτο. Έτσι, έχει επιλέξει να πορεύεται παρέα με το αστείρευτο μεράκι της, την τέχνη της γραφής και ιδιαίτερα της ποίησης. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα δημιουργικής γραφής και έχει συμμετάσχει σε μαθητικούς λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, σε ορισμένους εκ των οποίων διακρίθηκε. Υπήρξε μέλος της συγγραφικής ομάδας στο blog του TEDxUoM 2019. Τον περασμένο χρόνο ένα ποίημά της συμπεριλήφθηκε σε έντυπη ποιητική συλλογή. Πέρα από την ποίηση και τη λογοτεχνία, αγαπά τις ξένες γλώσσες, τα ταξίδια, την έντεχνη μουσική και τις τέχνες στο σύνολό τους, με ιδιαίτερη αδυναμία στο θέατρο, χάρη στον ιδιαίτερο παλμό και τη μαγεία του. Νοσταλγική και ταυτόχρονα αεικίνητη, απεχθάνεται τη στασιμότητα και πιστεύει στη ζωή και το φως. Όπως άλλωστε της αρέσει να δανείζεται από το Γ. Ρίτσο: «Εμείς δεν ξέρουμε τι είναι η ομίχλη. Εμείς που λες όλα τα φτιάχνουμε στο φως.»